نگاهی بر مطالعه نظام آموزشی در دوره صفویه

دوره صفویه یکی از نقاط عطف در تاریخ ایران است که به واسطه اصلاحات گسترده در نظام آموزشی و فرهنگی شناخته می شود. در این دوره، آموزش به صورت نظام مند و مبتنی بر اصول اسلامی شکل گرفت و نقش مهمی در ارتقای جامعه ایفا کرد. تاسیس مدارس و مراکز علمی مانند «مدرسه چهارباغ» در اصفهان و سایر مدارس مذهبی، نشان دهنده تلاش های حکومت صفویه برای ترویج علم و ادب در جامعه بود. آموزش در این دوره تحت نظارت مستقیم شاهان صفوی قرار داشت و هدف اصلی آن تربیت علما و فقها جهت تقویت مبانی دینی و حکومتی بود. علاوه بر علوم دینی، ریاضیات، فلسفه، نجوم، و هنر نیز بخش قابل توجهی از برنامه های آموزشی را تشکیل می دادند. معلمان و استادان برجسته ای در این مدارس به فعالیت پرداخته و با شیوه های نوین تدریس، زمینه رشد فکری و علمی دانش آموزان را فراهم کردند. نظام آموزشی صفویه تاکید ویژه ای بر حفظ هویت اسلامی و ملی داشت و همین امر باعث شد تا آموزش به عنوان ابزاری برای تقویت قدرت سیاسی و اجتماعی در خدمت حکومت قرار گیرد. با وجود پیشرفت های چشمگیر، دسترسی به آموزش در این دوره محدود به طبقات خاصی از جامعه بود و بسیاری از مردم عادی از این فرصت ها محروم بودند. در کل، نظام آموزشی صفویه نمونه ای برجسته از تعامل میان فرهنگ، دین، و سیاست در شکل دهی به ساختار جامعه ایرانی است.

کلیدواژه ها:

آموزش ، دوره صفویه ، نظام آموزشی ، تاریخ آموزش