یکپارچه سازی چارچوب های درمانی و آموزشی برای کم توانی ذهنی: رویکردی کل نگر به مداخلات شناختی-عاطفی، یادگیری انطباقی و مراقبت چندرشته ای

این پژوهش با هدف بررسی یکپارچه سازی چارچوب های درمانی و آموزشی برای افراد دارای کم توانی ذهنی، با تمرکز بر مداخلات شناختی-عاطفی، یادگیری انطباقی و مراقبت چندرشته ای انجام شد. روش پژوهش مرور تشریحی بود که بر اساس بررسی منابع معتبر از پایگاه های علمی انجام گرفت. تحلیل مطالعات نشان داد که رویکردهای چندرشته ای شامل درمان شناختی-عاطفی، برنامه های یادگیری انطباقی و استفاده از فناوری های کمکی، تاثیر قابل توجهی بر بهبود توانایی های شناختی، هیجانی و اجتماعی این افراد دارد. یافته ها همچنین نشان دادند که تلفیق روش های سنتی و نوین، بهرهوری درمانی را افزایش میدهد. بهکارگیری فناوری های جدید مانند واقعیت مجازی و برنامه های آموزشی تطبیقی، مشابه پژوهش های پیشین، تاثیر مثبتی بر رشد شناختی و توانمندی های اجتماعی افراد کم توان ذهنی داشته است. همچنین، اهمیت همکاری چندرشته ای بین متخصصان مختلف از جمله روانشناسان، گفتاردرمانگران و مربیان آموزشی، تایید شد. با این حال، چالش هایی مانند استانداردسازی ابزارهای ارزیابی و لزوم در نظر گرفتن مولفه های فرهنگی در تدوین مداخلات همچان وجود دارد. بر اساس این یافته ها، پیشنهاد می شود که برنامه های درمانی و آموزشی، با تمرکز بر شخصی سازی مداخلات و بهره گیری از فناوری های پیشرفته، به صورت یکپارچه طراحی شوند تا اثربخشی بیشتری در بهبود کیفیت زندگی افراد دارای کم توانی ذهنی داشته باشند.

کلیدواژه ها:

یکپارچه سازی چارچوب های درمانی و آموزشی ، کم توانی ذهنی ، مداخلات شناختی-عاطفی ، یادگیری انطباقی ، مراقبت چندرشته ای