بررسی رابطه حساسیت اضطرابی و اجتناب تجربی با اضطراب رقابتی دانش آموزان ورزشکار: با میانجی گری نقش هوش شخصی

این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین حساسیت اضطرابی و اجتناب تجربی با اضطراب رقابتی دانش آموزان ورزشکار با نقش میانجی گری هوش شخصی انجام شده است. روش پژوهش توصیفی-همبستگی و از نظر هدف، کاربردی است. جامعه آماری شامل دانش آموزان ورزشکار دختر شهرستان میاندوآب در سال تحصیلی ۳۰۴۱-۴۰۴۱ بود. نمونهگیری به روش تصادفی ساده انجام شد و حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران، ۰۵۲ نفر تعیین گردید. برای گردآوری دادهها از پرسشنامههای استاندارد شامل حساسیت اضطرابی فلوید و همکاران (۵۰۰۲)، اجتناب تجربی گامزو و همکاران (۱۱۰۲)، اضطراب رقابتی بشارت و همکاران ( ۹۸۳۱)، و هوش شخصی مایر و همکاران ( ۲۰۰۰ ) استفاده شد. پس از بررسی روایی و پایایی، پرسشنامهها در اختیار شرکت کنندگان قرار گرفتند. دادهها با استفاده از آزمونهای کولموگروف-اسمیرنوف، پیرسون، سوبل و بوت استرپ و از طریق نرمافزارهای SPSS و Amos نسخه۲۲ تحلیل شدند. نتایج نشان داد که حساسیت اضطرابی و اجتناب تجربی در تعامل با نقش میانجیگری هوش شخصی، در تبیین اضطراب رقابتی دانش آموزان ورزشکار نقش دارند و در مجموع ۴۴ درصد از واریانس اضطراب رقابتی از طریق متغیرهای مدل تبیین میشود. همچنین، یافتهها نشان داد که اجتناب تجربی و حساسیت اضطرابی اثر مستقیم و مثبت و هوش شخصی اثر منفی بر اضطراب رقابتی دانش آموزان ورزشکار دارند.

کلیدواژه ها:

حساسیت اضطرابی ، اجتناب تجربی ، اضطراب رقابتی ، هوش شخصی ، دانش آموزان ورزشکار