مقایسه تابآوری و عملکرد خانواده در مادران دارای فرزند بیش فعال و اوتیسم

هدف از پژوهش حاضر مقایسه تابآوری و عملکرد خانواده در مادران دارای فرزند بیش فعال و اوتیسم بود. پژوهش حاضر از نظر نوع کاربردی و از نظر روش این پژوهش توصیفی از نوع علی-مقایسهای بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مادران دارای کودک مبتلا به اختلال بیشفعالی و اوتیسم در شهرستان خمین در سال ۱۴۰۳ .بود برای نمونهآماری پژوهش با استفاده از نرم افزار G*Power تعداد ۶۰ نفراز مادران در مجموع و ۳۰ نفر مادران دارای کودک مبتلا به اختلال بیشفعالی و تعداد ۳۰ نفراز مادران دارای کودک مبتلا به اختلال اوتیسم از طریق روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شد ند. ابزار پژوهش، پرسشنامههای تابآوری کانر ودیویدسون (۲۰۰۳) وعملکرد خانواده اپشتا ین، بالدوین و بیشاب(۱۹۸۰) بود. جهت تجزیهوتحلیل دادهها از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری برای فرضیه اصلی و تحلیل واریانس تک متغیری برای فرضیههای با استفاده از نرم افزار SPSS۲۷ استفاده گردید. المبدای ویلکز اثر گروه بر تابآوری و عملکرد خانواده معنادار می باشد (۰۵/۰ > sig ،۳۵۴/۳۹۲۲=F ،۰۰۷/۰ =المبدای ویلکز) بالا بودن مجذور اتا و توان آماری نشان دهنده اثرگذاری باالی گروه بر میزان تابآوری و عملکرد خانواده بوده است، بنابراین میتوان گفت بین تابآوری و عملکرد خانواده در مادران دارای فرزند بیش فعال و اوتیسم تفاوت معناداری وجود دارد. براساس یافتههای پژوهش حاضر، مادران دارای کودک با اختلال طیف اتیسم به دلیل درگیری درمانی و زمانی با کودک آسیبپذیر خود، تابآوری و عملکرد خانواده پایینتری نسبت به مادران دارای کودک بیشفعال دارند.

کلیدواژه ها:

تابآوری ، عملکرد خانواده ، مادران ، بیش فعال ، اوتیسم