نقش پیاده سازی معماری بیوفیلیک در بهبود کیفیت زندگی شهری، ارتقای سلامت روانی و جسمانی، و کاهش اثرات زیست محیطی شهر اصفهان: مروری بر فرصت ها، چالش ها و توسعه پایدار این معماری در شهرداری اصفهان

معماری بیوفیلیک به عنوان یکی از رویکردهای نوین طراحی پایدار، در سالهای اخیر توجه گسترده ای به خود جلب کرده است. این مقاله مروری، با هدف بررسی مفاهیم کلیدی، اصول بنیادین و تاثیرات معماری بیوفیلیک، به تحلیل نقش آن در بهبود کیفیت زندگی شهری، ارتقای سلامت روانی و جسمانی، و کاهش اثرات زیست محیطی می پردازد. مطالعه حاضر ابتدا به مرور وضعیت کنونی معماری و اقلیم ایران پرداخته و سپس مزایا، چالش ها، و فرصت های پیاده سازی این رویکرد را مورد بررسی قرار داده است. علاوه بر این، نمونه های موفق جهانی و ارتباط آن ها با معماری سنتی ایران تحلیل شده اند تا چارچوبی برای ترکیب اصالت و نوآوری در طراحی ارائه شود. نتایج پژوهش نشان می دهد که علیرغم وجود موانعی نظیر هزینه های اجرایی بالا و کمبود تخصص فنی، تلفیق اصول معماری بیوفیلیک با ویژگی های معماری بومی ایران می تواند به ایجاد محیط های پایدارتر و ارتقای رفاه عمومی کمک کند. با توجه به اینکه اصفهان داعیه شعار اصفهان شهر زندگی را دارد و همانگونه که از نام "معماری بیوفیلیک" یا "معماری زیست دوست" مشخص است این معماری می تواند در شهر و شهرداری اصفهان نقش پررنگی ایفا نماید. طراحی بیوفیلیک (Biophilic Design) به معنای ایجاد ارتباط نزدیک تر انسان با طبیعت در محیط های ساخته شده است و می تواند نقش مهمی در بهبود کیفیت زندگی شهری و پایداری محیط زیست ایفا کند. شهرداری اصفهان به عنوان یکی از شهرهای پیشرو در زمینه معماری و طراحی شهری، می تواند از اصول طراحی بیوفیلیک برای ایجاد فضاهای عمومی بهتر و افزایش رضایت شهروندان استفاده کند. در پایان، پیشنهاداتی برای توسعه این رویکرد از طریق آموزش، سیاستگذاری، و بهره گیری از فناوری های نوین ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

شهرداری اصفهان ، معماری بیوفیلیک ، طراحی پایدار ، طبیعت و معماری ، معماری سنتی ، طراحی شهری ، چالش های معماری