تحلیلاوت و امکان سنجی رویکرد پهنه ی مشترک (Shared zone) بر روی محله ی آزادشهر

در این پژوهش به بررسی امکان سنجی، پیاده سازی پهنه های مشترک (Shared Zones) در محله آزادشهر مشهد می پردازیم. محله آزادشهر به دلیل نزدیکی به راسته ی تجاری و تردد باالی وسیله ی نقلیه سبب تداخل سواره و پیاده شده که در نتیجه فضای ناامنی برای عابران و ساکنان ایجاد کرده است. پهنه های مشترک به فضاهایی اطلاق می شوند که در آن ها، عابران پیاده و وسایل نقلیه در یک محیط مشترک تردد می کنند، اما اولویت با عابران است. هدف اصلی این پژوهش، امکان سنجی پهنه ی مشترک در نمونه ی مورد مطالعه می باشد. برای دستیابی به اهداف پژوهش، از یک رویکرد جامع و مبتنی بر اصول ضوابط شهری استفاده شده است که هم جنبه های فنی و هم جنبه های اجتماعی را مورد بررسی قرار می دهد. روش اصلی این پژوهش، تحلیل سلسله مراتبی (AHP) و (SWOT) می باشد. در این پژوهش، داده ها از طریق پرسشنامه و مصاحبه با کارشناسان شهرداری و متخصصان جمع آوری شده اند. یافته های این پژوهش نشان می دهد که معیارهایی هم چون تامین ایمنی عابران پیاده، کاهش سرعت وسایل نقلیه، بهبود کیفیت محیط زیست، ایجاد فضاهای سبز، بهبود دسترسی برای گروه های آسیب پذیر و تقویت تعاملات اجتماعی از بالاترین اهمیت برخوردارند. این پژوهش همچنین نشان می دهد که مشارکت فعال جامعه محلی در طراحی و پیاده سازی این فضاها، نقش مهمی در موفقیت طرح ها دارد. در نتیجه این پژوهش یک چارچوب عملی برای طراحی بهینه پهنه های مشترک ارائه می دهند که می تواند در سایر مناطق شهری نیز مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

پهنه ی مشترک (Shared zone) ، محله ی آزادشهرمشهد ، امکان سنجی ، فرایند تحلیل سلسله مراتبی (AHP)