مروری بر پژوهشهای داخلی در حوزه شهر دوستدار کودک

بیشتر جمعیت کره ی زمین در مراکز شهری زندگی می کنند که تقریبا یک سوم آنها کودکان هستند. بنابراین ارتقای کیفیت فضاهای شهری متناسب با نیاز و خواسته های کودکان در سلامت، رشد جسمی و ذهنی، تقویت تعاملات اجتماعی موثر است که باعث رشد خلاقیت در کودکان، پرورش شهروندانی فعال و ... می شود. حضور کودکان در شهر کامال به فضا و ساخت و سازهای شهر وابسته است. یک فضای شهری خوب تا حد زیادی امنیت و حضور کودکان را تامین می کند ولی یک فضای نامناسب نه تنها این حضور را از بین می برد، بلکه زمینه ساز انواع آسیب ها و مشکلات اجتماعی هم می شود. در واقع پارک ها، معابر و زمین های بازی فضاهایی هستند که کودکان در آنجا اجتماعی شدن را تجربه می کنند. اگر برنامه ریزی درست باشد، فضاهای شهری می توانند محل ظهور خوبی های انسانی باشند، اما اگر رها بشوند یا برنامه ریزی نادرستی داشته باشند، تبدیل به مکان هایی بی دفاع برای بچه ها خواهند شد. بنابراین توجه به مفهوم شهر دوستدار کودک در طراحی و برنامه ریزی شهر باید مورد توجه قرار بگیرد. روش تحقیق در این پژوهش مروری بوده که طی فرایندی ۴ مرحله ای اقدام به انجام آوری، غربالگری و تحلیل پژوهش های منتشر شده به این مسئه در ایران از سال ۱۳۸۲ تا ۱۴۰۳ در پایگاه های اطلاعاتی نظیر Sid, Magiran، سیلیویکا و پرتال جامع علوم انسانی شده است. یافته های این پژوهش نشان می دهد عمده پژوهش های انجام شده در این زمینه با روش توصیفی و تحلیلی بوده اند و از ابزارهای نقاشی، مصاحبه و بازدید میدانی و ترکیبی از این ابزارها استفاده شده است. از نظر جستجوی کلیدواژه، کلیدواژگان طراحی، شاخصها، توسعه پایدار، ایمنی و امنیت در شهر دوستدار کودک مورد توجه است. نتایج پژوهش نشان می دهد که بیشترین مقالات در زمینه شاخصهای شهردوستدار کودک و طراحی شهر دوستدار کودک است.

کلیدواژه ها:

شهر ، دوستدار کودک ، بررسی مروری