مقایسه تطبیقی ساختار فضایی در برنامه ریزی حملونقل انسان محور کلانشهرها ی جهان و ایران با تاکید بر ارومیه

رشد جمعیت شهری و گسترش محدوده های شهری باعث افزایش استفاده از خودروهای شخصی و بروز مشکلاتی چون ترافیک و آلودگی شده است. در این راستا، برنامه ریزی حملونقل انسان محور به عنوان رویکردی نوین برای کاهش وابستگی به خودروها و ارتقای کیفیت زندگی شهری مطرح می شود. این رویکرد بر توسعه پیاده راه ها، زیرساخت های دوچرخه سواری و حملونقل عمومی تاکید دارد. در این پژوهش، از روش تحقیق توصیفی-تحلیلی استفاده شده است و داده ها از منابع معتبر و تحلیل های کیفی جمع آوری شده است. از طریق مقایسه تطبیقی شاخص های حملونقل انسان محور در نمونه های موفق جهانی مانند کپنهاگ، آمستردام، پاریس، برلین و ملبورن با وضعیت برخی از کلانشهرهای ایران مانند ارومیه، قابلیت های اجرایی آنها بررسی شده است. شاخص های بررسی شده شامل کیفیت پیاده راه ها، میزان استفاده از دوچرخه، توسعه سیستم های حملونقل عمومی، ترافیک خودرو و زیرساخت های فضای های عمومی انسان محور هستند. یافته ها نشان می دهند که در ساختار فضایی شهرهایی همچون کپنهاگ و پاریس با گسترش پیاده راه ها و حمل ونقل عمومی موفقیت های چشمگیری در کاهش ترافیک و آلودگی داشته اند. ارومیه نیز می تواند با بهکارگیری تجربیات این شهرها، بهبود چشمگیری در ساختار حملونقل شهری خود ایجاد کند.

کلیدواژه ها:

ساختار فضایی ، حملونقل انسان محور ، الگوهای موفق حمل ونقل ، کلانشهر ارومیه