سناریوهای هوش مصنوعی و تاثیر آن بر فضای شهری با رویکرد آینده پژوهی

یکپارچه سازی هوش مصنوعی (هوش مصنوعی) در محیط های شهری، شهرها را به اکوسیستم هایی پویا و داده محور تبدیل می کند. این مطالعه به بررسی تقاطع هوش مصنوعی و فضاهای شهری از منظر آینده پژوهی و برنامه ریزی سناریویی می پردازد و بر فرصت ها و چالش های بالقوه این تحول فناوری تاکید دارد. کاربردهای هوش مصنوعی، از جمله مدیریت پیش بینی شده شهری، زیرساخت های هوشمند و حکمرانی مشارکتی، پتانسیل تحول آفرینی برای افزایش کارایی، پایداری و تاب آوری شهرها را ارائه می دهند. با این حال، اجرای هوش مصنوعی نگرانی های مهمی مانند حفظ حریم خصوصی داده ها، عدالت اجتماعی و چارچوب های نظارتی را نیز به همراه دارد که نیازمند رویکردی متعادل در یکپارچه سازی آن است. این مطالعه با بهره گیری از بینش های تحقیقات بین المللی و بومی، تاثیرات چندوجهی هوش مصنوعی بر سیستم های شهری را تحلیل می کند. با استفاده از روش های آینده پژوهی مانند برنامه ریزی سناریویی، پژوهش سناریوهای مطلوب، ایستا و بدبینانه ای را که توسط فناوری های هوش مصنوعی شکل می گیرند، شناسایی می کند. این مطالعه تاکید می کند که موفقیت در یکپارچه سازی هوش مصنوعی به عوامل کلیدی مانند زیرساخت های دیجیتال قوی، برنامه ریزی مشارکتی و چارچوب های نظارتی تطبیقی وابسته است. پیشنهادات سیاستی بر نیاز به حکمرانی فراگیر، شیوه های شفاف داده و سرمایه گذاری در سرمایه انسانی جهت اطمینان از توزیع عادلانه مزایای هوش مصنوعی تاکید دارند. تحلیل سناریوها نقش حیاتی سیاست های پیشگیرانه را در هدایت توسعه شهری به سوی آینده ای پایدار و عادلانه اجتماعی آشکار می سازد. در نتیجه، این بررسی بر ماهیت دوگانه تاثیر هوش مصنوعی بر فضاهای شهری تاکید دارد. در حالی که این فناوری فرصت های بی سابقه ای برای نوآوری و رشد ارائه می دهد، خطرات احتمالی آن باید از طریق پیش بینی، همکاری و برنامه ریزی استراتژیک مدیریت شوند. این مطالعه نقشه راهی برای برنامه ریزان شهری، سیاست گذاران و پژوهشگران فراهم می کند تا از قدرت تحول آفرین هوش مصنوعی بهره بگیرند و در عین حال محیط های شهری فراگیر، تاب آور و پایدار ایجاد کنند.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، فضای شهری ، آینده پژوهی ، برنامه ریزی سناریویی ، شهرهای هوشمند ، فناوری و شهرگرایی