مشارکت شهروندی در مدیریت شهری: شیوههای مشارکتی برای بهبود تصمیم گیری و نتایج توسعه شهری.

مشارکت شهروندی امروزه به عنوان یکی از عناصر اساسی در دستیابی به مدیریت شهری پایدار، فرآیندهای تصمیم گیری کارآمد و نتایج توسعه ای مطلوب شناخته می شود. این مقاله مروری به بررسی رویکردهای مشارکتی سنتی و نوظهور در مدیریت شهری می پردازد و ادبیات منتشر شده در طول بیش از دو دهه را فرا می گیرد. این بررسی همیافته های مطالعات تجربی و هم مدل های مفهومی و مرورهای نظام مند را جهت ارزیابی تاثیر مشارکت شهروندان—از ابتکارات محلی و کنفرانس های اجماعی تا بسترهای دیجیتال و پلتفرم های الکترونیکی مشارکتی—در فرآیندهای تصمیم گیری و توسعه شهری تلفیق می کند. از موضوعات مهم می توان به تحول مدل های مشارکتی (مانند نردبان آرنستین و بازتعریف های معاصر آن نظیر مدل "نردبان-تراس" و "درخت مشارکت")، تاثیر ابزارهای دیجیتال و کاربردهای شهر هوشمند، و عوامل سازمانی و زمینه های که بر موفقیت یا شکست فرآیندهای مشارکتی تاثیر می گذارند اشاره نمود. به طور کلی، این مرور نشان می دهد در حالی که مشارکت شهروندی می تواند به شفافیت، پاسخگویی و حاکمیت دموکراتیک شهری کمک کند، همچنان چالش های قابل توجهی در زمینه تضمین توانمندسازی واقعی، غلبه بر عدم تقارن اطلاعاتی و توازن بین نوآوری های فناورانه و ظرفیت های حاکمیتی محلی باقی مانده است. در پایان، مقاله با ارائه توصیه هایی برای تحقیقات آتی، راهبردهای عملی جهت بهبود چارچوب های مشارکتی و پیامدهای سیاستی برای تحول رویکردهای مدیریت شهری در سطح جهانی خاتمه می یابد.

کلیدواژه ها:

مشارکت شهروندی ، مدیریت شهری ، رویکردهای مشارکتی ، برنامه ریزی شهری ، حاکمیت دیجیتال ، تابآوری مشارکتی