مشارکتهای عمومی-خصوصی (PPP) در پروژه های زیرساخت شهری

مشارکتهای عمومی-خصوصی (PPP) به عنوان مدلی مهم برای اجرای پروژه های زیرساخت شهری ظهور کرده اند که از نقاط قوت هر دو بخش عمومی و خصوصی برای مقابله با چالش های پیچیده توسعه شهری بهره می برند. در حالی که شهرهای سراسر جهان با شهرنشینی سریع، زیرساخت های فرسوده و منابع عمومی محدود دست و پنجه نرم می کنند، PPPها راه حلی بالقوه برای پرکردن شکاف بین نیازهای زیرساختی و بودجه موجود ارائه می دهند. این بررسی نظام مند، ادبیات موجود در مورد PPP ها در پروژه های زیرساخت شهری را ترکیب می کند و اجرا، نتایج و تاثیرات آنها را در بخش ها و زمینه های جغرافیایی مختلف برجسته می سازد. این بررسی شامل مطالعاتی از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۴ است که تکامل شیوه های PPP را نشان می دهد و مروری جامع بر دانش فعلی در این زمینه ارائه می دهد. این بررسی چندین یافته کلیدی را شناسایی می کند. اولا، چارچوب های حکمرانی قوی برای اجرای موفق PPPها حیاتی هستند و شفافیت، پاسخگویی و مدیریت موثر پروژه ها را تضمین می کنند. ثانیا، استراتژی های تخصصی و مدیریت ریسک موثر ضروری هستند، با رویکردهای نوآورانه مانند طراحی های قرارداد انعطاف پذیر و نظریه گزینه های واقعی که در مطالعات اخیر ظهور کرده اند. از نظر مالی، PPPها پتانسیل صرفه جویی در هزینه ها و بهبود ارزش پول را نشان داده اند، اگرچه پیامدهای مالی بلندمدت و چارچوب های ارزیابی جامع برای ارزیابی کامل تاثیر آن ها ضروری است. یافته های خاص بخش نشان می دهد که پروژه های حمل و نقل در ادبیات غالب هستند و نتایج عموما مثبتی دارند، در حالی که PPPهای زیرساخت آب، فاضلاب و انرژی چالش ها و فرصت های منحصر به فردی را ارائه می دهند. نوآوری و ادغام فناوری در PPPها به طور فزاینده ای مهم هستند، با "PPPهای هوشمند" که از فناوری های دیجیتال برای افزایش کارایی عملیاتی استفاده می کنند. با این حال، ماهیت بلندمدت بسیاری از قراردادهای PPP می تواند مانع نوآوری فناورانه شود و نیاز به ساختارهای قرارداد انعطاف پذیرتر را ایجاب می کند. ادغام اصول پایداری و ملاحظات تاب آوری در حال رشد است، با PPPهایی که برای مقابله با چالش های جهانی مانند تغییرات اقلیمی و نابرابری اجتماعی تطبیق داده شده اند. تاثیرات اجتماعی PPPها متفاوت است و نیاز به چارچوب های نظارتی قوی و مشارکت ذینفعان برای اطمینان از فراگیری اجتماعی را برجسته می کند. این بررسی همچنین روندهای روش شناختی و شکاف های تحقیقاتی را شناسایی می کند، از جمله نیاز به مطالعات طولی، تحلیل های مقایسه ای و تحقیق در مورد پروژه های PPP ناموفق. این بینش ها پیچیدگی اجرای PPPها در زمینه های شهری و اهمیت رویکردهای خاص زمینه را برجسته می کند. این یافته ها پیامدهای قابل توجهی برای سیاستگذاران و متخصصان دارد و بر نیاز به حکمرانی قوی، مدیریت ریسک موثر، تامین مالی نوآورانه و رویکردهای یکپارچه چندبخشی تاکید می کند. تحقیقات آینده باید به شکاف های شناسایی شده بپردازد و مدل ها و استراتژی های جدیدی را برای توسعه زیرساخت شهری پایدار و تاب آور از طریق PPPها بررسی کند.

کلیدواژه ها:

مشارکت های عمومی-خصوصی ، زیرساخت شهری ، حکمرانی ، مدیریت ریسک ، توسعه پایدار