نقش آرمانشهرگرایی در شهرسازی براساس تئوری های پیش شهرسازی و شهرسازی ترقی گرا

آرمانشهر از گذشته های دور و در آثار اندیشمندانی همچون افلاطون تا به امروز به چشم می خورد و همگی در رویای ساختن شهری ایده آل و مناسبتر از شهرهای زمان خود بوده اند. آرمانشهر سودای تاریخی بشر از هنگامی است که افزون بر هویت روان شناختی-فردی، برای خویش هویتی جمعی نیز خودآگاه شده و بسته به بردی که برای بردار وجودی خویش تعریف می کرده است، در پی شهر آرمانی خویش نیز بوده است. براساس مطالعه انجام یافته بر روی نظریات اندیشمندان شهرسازی که در مقاله حاضر انتخاب شده اند هرکدام به گونه ای سعی در ساخت و پردازش شهرهایی سازگار و متناسب با نیازهای زمان خود نموده اند. از سوی جهت رفع نواقص و کمبودهای شهر زمان خود دست به ایجاد اصلاحاتی در الگوهای کهن شهری زمانه خود زده سعی نموده اند در الگوهایی همانند بهداشت شهر، شهر طبیعت گرا، شهر فن و... نارسایی های قبلی را رفع نمایند. مطالعه حاضر به روش تحلیلی توصیفی و با استفاده از منابع کتابخانه ای به بررسی موضوع آرمانشهر و نقش آن در شهرسازی پرداخته است. از نتایج مطالعه چنین برمی آید که ایده های مختلف آرمانشهرگرایان تاثیرات متفاوتی بر شهرسازی و برنامه ریزی شهری در نقاط مختلف جهان گذاشته است. این موضوع در کشورهای صنعتی پس از انقلاب صنعتی به وقوع می پیوندد و در کشورهای توسعه نیافته بیشتر پس از دوران استعمار و ملی شدن بخشهایی مختلف از اقتصاد و رشد شهرها اتفاق افتاده است.

کلیدواژه ها:

آرمانشهر ، شهرسازی ، شهرسازی ترقی گرا ، پیش شهرسازی ترقی گرا