رویکردی نوین در شهرسازی: برنامه ریزی شهری بیوفیلیک و محلات سبز

در حال حاضر بیش از نیمی از جمعیت جهان در مناطق شهری زندگی می کنند و این امر نشان میدهد که جهان اکنون وارد عصر جامعه شهری شده است. واضح است که شهرنشینی علیرغم تغییرات اساسی مثبت در جامعه انسانی، بسیاری از مسائل و مشکلات زیست محیطی مانند تغییرات اقلیمی، آلودگی محیط زیست و از دست دادن بهره وری کشاورزی، خطر بیماری هایی همچون بحران های روانی را موجب شده است. بنابراین بحران های همزمان اجتماعی و اکولوژیکی، بحثی در میان محققان، سیاستگذاران، روشن فکران عمومی در مورد حل این چالش ها با ادغام طبیعت و محیط ساخت شده برانگیخته است. رویکرد بیوفیلیک مفهومی مفید در جهت ادغام طبیعت، زیست شناسی انسانی، برنامه ریزی و طراحی، برای کمک به خلق محیط های شهری پایدار که استرس را کاهش داده و باعث افزایش سلامت جسمی و روحی شده و به عنوان تالشی برای خلق بیشتر شهرهای قابل زیست و پایدار است. هدف تحقیق حاضر، استخراج تعاریف، مفاهیم و ویژگی های شهر بیوفیلیک و نیز شناسایی الگوها و عناصر طراحی، ابعاد و شاخص ها، فواید و موانع شهرسازی بیوفیلیک است. روش تحقیق از نوع کیفی است از این رو پیشینه و مبانی نظری تحقیق در زمینه شهر بیوفیلیک با استفاده از روش اسنادی و کتابخانه ای گردآوری شده است. در ادامه مفاهیم، ویژگی ها، ابعاد، شاخص ها، الگوها و عناصر طراحی بیوفیلیک استخراج شده است. نتایج نشان می دهد که علیرغم وجود فواید های رویکرد بیوفیلیک در اجرا و طراحی شهرها و محلات بیوفیلیک موانعی نظیر کمبود آگاهی و آموزش، هزینه های مالی و کمبود منابع مشکلات فرهنگی و اجتماعی وجود دارد که نیازمند ارائه راهکارهایی همچون افزایش آگاهی و آموزش عمومی، تامین منابع مالی و مشوق های اقتصادی، تقویت مشارکت مردمی و جهت به حداقل رساندن موانع می باشد.

کلیدواژه ها:

شهر بیوفیلیک ، برنامه ریزی شهری بیوفیلیک ، طراحی شهری بیوفیلیک ، محلات بیوفیلیک