تبیین نقش نهادهای محلی در چارچوب حکمروایی بازآفرینی شهری با تاکید بر تجارب جهانی

امروزه چارچوب حکمروایی شهری به عنوان یکی از متاخرترین رهیافتها در زمینه مدیریت بازآفرینی شهری مطرح است. مبتنی بر این رهیافت، مدیریت بازآفرینی شهری مفهومی چندجانبه و دارای کنشگران متعدد در سطوح مختلف می باشد. با این نگاه، حکمروایی محلی نیز در زمینه بازآفرینی شهری به مدیریت روابط میان نهادهای عمومی و اجتماعات محلی می پردازد. نهادهای محلی با توجه به نقش و عملکرد خود در این مقیاس، بستر مناسبی را در ارتباط میان این کنشگران فراهم می آورند و نبود آنها در ساختار رسمی مدیریت شهری، می تواند سبب بروز چالش های فراوانی در دستیابی به اهداف موردنظر در برنامه های بازآفرینی شهری، گردد. ازاینرو، هدف این پژوهش تبیین نقش و جایگاه نهادهای محلی در چارچوب حکمروایی بازآفرینی شهری است. به این منظور مبتنی بر روش شناسی کیفی، با جستجو و مرور منابع تخصصی مرتبط با موضوع مدیریت بازآفرینی شهری، حکمروایی محلی، نهادها و سازمانهای اجتماعات محلی مبنا و سایر عبارات تخصصی مرتبط با موضوع، و بهره گیری از روش تحلیل متن، مبانی نظری بررسی و تحلیل شد. همچنین مرور تجارب جهانی در ساختار مدیریت سایر شهرها که تجارب ارزشمندی را در این حوزه داشتند، توانست تجارب عملی را به دانش نظری این حوزه پیوند دهد و در ترکیب این دو بخش، چارچوب مفهومی پژوهش، تبیین گردید. نتایج این پژوهش با تکیه بر منابع نظری و تجارب عملی، نشان میدهد که نهادهای محلی در راستای تحقق مولفه های حکمروایی محلی در زمینه بازآفرینی شهری می توانند در توانمندسازی اجتماعات محلی، تسهیل شیوه های مشارکتی جهت اعمال نظرات و دیدگاه های اجتماعات محلی مرتبط با حوزه سیاستگذاری و اجرا، میانجیگری میان نهادها و سازمانهای متعدد و متنوع دخیل و حفظ و ارتقا ظرفیت های محلی موجود در برنامه های بازآفرینی ایفای نقش نمایند. همچنین این نهادها و مدیران آن می توانند به عنوان یک رهبر سیاسی جهت برقراری ارتباط با نهادهای باالدستی و بسیج ظرفیت های اجتماعات محلی در دستیابی به یک دستور کار مشترک موثر باشند.

کلیدواژه ها:

برنامه های بازآفرینی شهری ، نهادهای محلی ، حکمروایی شهری ، میانجی گری ، توانمندسازی اجتماعات محلی