طراحی شهر دوستدار کودک (نمونه موردی منطقه ۱۸) شهرداری تهران

فضاهای عمومی در شهرها، عرصه و فضایی برای اجتماعی شدن کودکان محسوب می شوند. ایجاد عرصه هایی برای تحقق این امر، مسیولیت های اجتماعی کودکان را ارتقا داده و باعث می شود که آنان در آینده بیشتر به محیط پیرامون و فضای شهری که در آن زندگی می کنند، احترام بگذارند. پروژه های شهر دوستدار کودک به طور عمده برای ایجاد فرصت برای کودکان در راستای شکل دادن و یا تغییر محیط پیرامونشان ایجاد می شوند. از این منظر طرح های دوستدار کودک به دنبال اعطای حق شهروندی به بچه ها، توسعه آگاهی، باالبردن مشارکت اجتماعی و کم کردن میزان خشونت علیه کودکان و... است. این تحقیق به بررسی مفاهیم و ویژگی های یک شهر ایده آل برای کودکان می پردازد. شهر دوستار کودک شهری است که نیازها و حقوق کودکان در اولویت بررسی و اقدام باشد و شرایطی را فراهم می کند که کودکان در ان بتوانند به صورت ایمن، سالم و با کیفیت زندگی و رشد نمایند. در این بررسی به عناصر مهم در طراحی شهری دوستدار کودک، مثل فضای سبز، امنیت و دسترسی به خدمات بهداشتی و مشارکت اجتماعی کودکان پرداخته می شود. هدف از انجام این تحقیق، بررسی ظرفیت ها و ارایه طرح پیشنهادی برای مناسب سازی منطقه ۱۸ تهران برای کودکان است و روش تحقیق در این پژوهش توصیفی-پیمایشی با استفاده از تحلیل پرسشنامه و دیاگرام آماری با جامعه آماری ۵۰ نفر از ساکنان و مراجعان منطقه ۱۸ شهرداری تهران می باشد که قابل تعمیم باشد.

کلیدواژه ها:

شهر دوستار کودک ، ایمنی و امنیت ، سرزندگی ، عناصر شهری