مقایسه ی محلات قدیم و جدید شهر قزوین با هدف دریافت حکمتهای زیست در محلات تاریخی به منظور بهبود اج تماعی

محله پایه ای ترین عنصر شهر است و اگر محلات توسعه یافته و سازماندهی شده ای داشته باشیم شهر نیز پیشرفت لازم را خواهد داشت. در حال حاضر محلات از هم گسیخته هستند و انسجام سابق را ندارند و احساس تعلق به محله در سطح پایینی قرار دارد. محله ها بر پایه هر کدام از عوامل فوق، شهرت و اعتبار می یابند و از همین منظر هویت محله ها پیدا می کنند. محله از طریق برخی عوامل و یا اماکن و فضاهای عمومی و شاخص، پیوند میان گروهی از جامعه را در خود و در ارتباط با دیگر محله ها و همه شهر برقرار می کند. این پژوهش با هدف تطبیق محیطی و حکمتهای زیست در محله و با تاکید بر کاربرد مفهوم عملکردی و بررسی ارتقاء مفهوم زندگی در آن و توجه به مولفه زیست محیطی مطرح می شود و برای چگونگی ایجاد کیفیتهای محیطی و زیستی در بافت های مختلف و تاثیر آن بر کیفیت زندگی محلت، در مقیاس محلی در معیارهای مرتبط با شاخصه های کارکردی و عملکردی و با استفاده از نظر متخصصان و روش دلفی مشخص شده و سپس با استفاده از روش AHP رتبه بندی شدند و در نهایت معیارها در دو محله بالغی و جانبازان با ویژگیهای متفاوت مورد بررسی قرار گرفت و این نتیجه حاصل شد که معیارهای به دست آمده از پژوهش، تاثیر مستقیم بر کیفیت زندگی در محلت دارند و به دلیل ماهیت این فضاها، اجرای آنها در بافت های فشرده و نیاز به بهسازی-نوسازی با اتخاذ سیاستهای متناسب کاربرد داشته و ابعاد اجتماعی شامل امنیت اجتماعی، احساس تعلق خاطر، سرمایه های اجتماعی، رضایت از عملکرد مسئولین و مدیران شهری، امید به پیشرفت و بهبود اجتماعی و کیفیت زندگی به معیار مقیاس محلی موضوع مورد مطالعه تاکید دارند.

کلیدواژه ها:

محله ، احساس تعلق ، محله بالغی ، محلیه جانبازان ، بهبود اجتماعی ، AHP