نقش کارشناسان ارتباطات در سیاستگذاری های فرهنگی شهرداری: چالشها و فرصت ها

این مقاله مروری، نقش کلیدی کارشناسان ارتباطات را در سیاستگذاری فرهنگی شهری بررسی می کند و نشان میدهد چگونه تخصص ارتباطی می تواند به شکلی راهبردی در همگرایی ذی نفعان، انتقال اهداف سیاستی و مشروعیتبخشی به طرح های فرهنگی موثر باشد. در بستر پیچیده ای که فرهنگ، اقتصاد، مشارکت اجتماعی و حتی اهداف توسعه پایدار در هم تنیده اند، کارشناسان ارتباطات می توانند پیونددهنده منافع متعارض، تسهیلگر گفت وگوهای میانبخشی و ارتقا دهنده شفافیت و پاسخگویی در فرایند تصمیم گیری باشند. مقاله حاضر با گردآوری شواهدی از مناطق و شهرهای گوناگون تالش می کند روندهای اصلی را در تعامل میان فرهنگ و ارتباطات شناسایی کند و خالهای نظری و اجرایی را تبیین نماید. رویکرد پژوهش به صورت نظام مند و مقایسه ای، ابتدا به بررسی مطالعات موردی و مبانی نظری در خصوص جایگاه ارتباطات نهادی در سیاست های شهری پرداخته و سپس با تمرکز بر ادبیات مشارکت، حاکمیت مشارکتی و ارزیابی سیاست فرهنگی، الگوهای موفق و چالش های رایج را آشکار می سازد. نتایج نشان می دهد در محیط هایی که شهرداری ها به اهداف جامع تری مانند فراگیری اجتماعی، حفاظت از میراث و تقویت هویت محلی دست می یابند، اغلب یک واحد ارتباطاتی قوی و تعامل محور پشتوانه اصلی بوده است. همچنین، تداوم روند دیجیتالی شدن ارتباطات، بستری تازه برای جلب مشارکت مردمی فراهم کرده اما در عین حال، خطر نابرابری دسترسی و دستکاری گفتمان ها را نیز برجسته ساخته است. در مجموع، یافته ها حاکی از آن است که موفقیت بلندمدت سیاست های فرهنگی در گرو برخورداری از ارتباطات حرفه ای است؛ کارشناسان این حوزه با تبیین مزایای طرح های فرهنگی برای مدیران، رسانه ها و شهروندان، هم از انزوا و سوءبرداشت های احتمالی جلوگیری می کنند و هم به ترسیم افقی پایدارتر برای توسعه شهری یاری می رسانند. از این رو، ارتقای جایگاه ارتباطات، آموزش مستمر و تامین منابع کافی برای متخصصان این عرصه، شرط اساسی برای کارآمدی سیاست های فرهنگی در قرن حاضر به شمار می آید.

کلیدواژه ها:

کارشناسان ارتباطات ، سیاست های فرهنگی ، حاکمیت مشارکتی ، توسعه شهری