کاربرد GE، GIS_GOOGLE-EARTH در آمایش سرزمین (نمونه موردی، سه بخش شهرستان مشهد)

قبل از مباحث مربوط به برنامه ریزی آمایش سرزمین، توسعه پایدار و شهر هوشمند، الگوی پراکنش، الگویی رایج و بدون برنامه در کشورهای جهان سوم و الگویی برنامه ریزی شده در برخی از کشورهای پیشرفته محسوب می شد. با طرح مباحث آمایش سرزمین مربوط به شهرهوشمند مشخص شد که الگوی پراکنش شهری مجموعه ای از خصوصیتهای منفی را در پی داشته و به ویژه در کشورهایی مانند ایران، مانع جدی در تحقق شهر پایدار به شمار می رود. همین موضوع باعث شد برنامه ریزان در راستای کاهش آثار منفی الگوی پراکنش، برآمایش سرزمین از طریق ایجاد الگوهای پایدار تاکید کنند. از میان الگوهای آمایش سرزمین که مطرح شده است، در میان صاحب نظران و سیاستمداران اجماع بیشتری بر فرم فشرده و راهبرد اصلی رسیدن به شهر پایدار، تمرکز ۱ فعالیت و جمعیت پیشنهاد شد، به طوری که این ایده توانسته طرفداران بیشتری را به خود اختصاص دهد و در صدر مباحث مربوط به آمایش سرزمین قرار گیرد؛ لذا این پژوهش به بررسی توسعه فضایی و بکارگیری اطلاعات مکانی در آمایش سرزمین (نمونه موردی، سه بخش شهرستان مشهد) پرداخته است. هرچند برنامه ریزی آمایش در گرو، عوامل بسیاری است اما در این مقاله به طور اخص به رویکرد حفاظت از منابع طبیعی و محیط زیست (زمین و خاک) با درج مستندات و مستدلات پرداخته شده است. جنبه جدید بودن و نوآوری در این تحقیق، با توجه به اهداف ارائه راهکار و پیشنهادات به نقاط با اولویت پایین در راستای آمایش سرزمین و توسعه پایدار مناطق است. طبق نتایج به دست آمده از تحلیل، دیتا مکانی google earth و بسترسازی در نرم افزار اطلاعات مکانی GIS، بخش مشهد مرکزی واقع در شهرستان مشهد در رتبه اول قرار دارد، بخش احمدآباد در رتبه دوم و بخش رضویه در سومین رتبه و جایگاه به لحاظ تمرکز و استقرار جمعیت و فعالیت قرار می گیرد. نتایج نشان می دهد که بخش مشهد مرکزی متناسب با الگوهای رشد هوشمند شهری، پیش رفته است و یکی از دلایل عمده این رشد هم وجود حرم مطهر رضوی، امام علی ابن موسی الرضا (ع) می باشد که باعث پیشرفت و گسترش متمرکز هر چه بهتر و بیشتر بخش مشهد مرکزی شده است.

کلیدواژه ها:

آمایش سرزمین ، رشد هوشمند ، Google earth ، GIS