ارزیابی تاثیر الیاف فولادی و پلیمری بر مقاومت فشاری، خمشی و ضربه پذیری بتن در روسازی های صلب

روسازی های بتنی از نوع روسازی صلب طبقه بندی می شوند و امروزه با هدف بهینه سازی آنها از نظر مقاومت و هماهنگ ساختن آن با محیط زیست تحقیقات زیادی مانند امکان استفاده از انواع الیاف در جریان است. در این مقاله یک تحقیق آزمایشگاهی، متمرکز بر استفاده از الیاف پلیمری و فولادی در بتن رویه صلب شرح داده می شود. بدین منظور آزمایش های مقاومت فشاری، خمشی و ضربه پذیری روی نمونه های بتنی حاوی الیاف پلیمری به طول ۱۲ میلیمتر و الیاف فولادی به طول ۳۵ میلیمتر و همچنین بر روی بتن های حاوی ترکیب درصد های مختلف دو نوع الیاف مذکور انجام شد. نتایج نشان داد که ۱% الیاف فولادی نسبت به حجم بتن مقاومت فشاری را بیش از الیاف پلیمری و انواع ترکیبات الیاف، حدود ۶۰% افزایش می دهد. در ضمن ۰.۵% حجمی الیاف ترکیبی شامل ۷۵% وزنی الیاف فولادی و ۲۵% وزنی الیاف پلیمری مقاومت فشاری نمونه های شاهد را ۴۶% بهبود می بخشد. آزمایش مقاومت خمشی نیز نشان داد که ۱% حجمی الیاف فولادی حدود ۵۰% بر مقاومت خمشی می افزاید. انجام آزمایش ضربه پذیری به روش وزنه افتان نیز نشان داد که الیاف فولادی به احتمال اینکه از انعطاف پذیری کمتری نسبت به الیاف پلیمری برخوردارند، نمی توانند تاثیر قابل ملاحظه ای در بهبود مقاومت ضربه پذیری بتن داشته باشند. همچنین در صورت استفاده از الیاف پلیمری به نظر می رسد طول الیاف باید بیش از ۱۲ میلیمتر باشد تا بتوان انتظار داشت مقاومت بتن روسازی در برابر ضربه افزایش یابد.

کلیدواژه ها:

روسازی بتنی ، الیاف پلیمری ، الیاف فولادی ، مدول گسیختگی ، مقاومت ضربه ای