موسیقی کلاسیک ایرانی در هنر تعزیه به مثابه سنت شفاهی در فرهنگ اسلامی-ایرانی، مورد مطالعه: تعزیه ی علی اکبر (ع) به روایت ابراهیم بوذری

به جرات می توان گفت هنر تعزیه در میان رسانه های فرهنگی- مذهبی، به جز بدنه ی فرهنگی ایران عمدتا متنوع و قابل به زبان ها و گویش ها و لهجه های همسخن در سرزمین، مختص به هیچ نقطه ی جغرافیایی و اقلیم دیگری نیست. از این رو تمرکز این پژوهش بر روی هنر آیینی تعزیه، به دلیل تاثیرپذیری آن با فرهنگ اسلامی- ایرانی است. پژوهش حاضر به روش تحلیلی- توصیفی و با هدف بررسی جایگاه موسیقی کلاسیک ایرانی در دوره ی صفویه به بعد، درصدد است تا نقش موسیقی در مناسبات تعزیه تجلی یابد. از آنجا که تعزیه در مقابل امواج و طوفان های ویرانگر زمانه به نظر می رسد که علم موسیقی ساختار نسبتا امن در مقابل کارگزاران موسیقی کلاسیک ایران در این دوران برای حفظ و ترویج کوبه های دگرگونی بوده است. در این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی به بخشی از تعزیه ی حضرت علی اکبر(ع) با تاثیرپذیری از مبارزان خوانان دوره فاجار پرداخته شده و سعی گردیده تا واکاوی و تحلیل موسیقایی آن به اهمیت و کارکرد موسیقی کلاسیک ایرانی در این سنت شفاهی اسلامی- ایرانی پرداخته شود.

کلیدواژه ها:

تعزیه ، موسیقی کلاسیک ایرانی ، مجلس علی اکبر(ع) ، ابراهیم بودری