بررسی فرمالیستی نگاره آبتنی کردن شیرین مکتب هرات منسوب به خواجه علی تبریزی

در هر جامعه و فرهنگ، یک هنر اصیل و بنیادین وجود دارد که می تواند بر سایر هنرها اثرگذار باشد. نقاشی ایرانی ادب پارسی دو هنر همراستا محسوب می شوند. شاعران و نقاشان در ادبیات، صور خیال مهمترین بخش توانایی است که وزن سخن و رنم ابزار های بیان می باشند. نقاشان با بهره گیری از صور خیال، دنیای مادورطبیعت را به تصویر می کشند. ادبیات زیبایی در آثار شاعران و نقاشان در کنار یکدیگر دارد. هدف ایشان رساندن به کمال مطلوب در عالم خیال انسانی است. سپرده و منجر به تصویرعینی ادبیات پارسی و نقاشی ایرانی دست توانمند نقاش، کنار شاعران و سخنوران را به نمایش می گذارد. هنرمندان مکتب هرات نمونه های ارزشمندی از ترکیب بندی را به نمایش می گذارند که با علاقه ایشان به جزئیات توصیفی درآمیخته است. رنگ ها، همجنس گرایانه تصور کننده موضوعی که بیش از همه در تمامی مکاتب نگارگری ایران به تصویر کشیده شده «آبتنی کردن شیرین در چشمه و نظاره کردن خسرو» است. در اینجا به مطالعه موردی این موضوع در مکتب نگارگری هرات می پردازیم و ضمن بررسی ارزش های دیداری و رنگ های به کار رفته در نگاره، از جهت فرم شناسی، سوژه تحلیل قرار می دهیم.

کلیدواژه ها:

نگارگری ، مکتب هرات ، فرمالیست ، خسرو و شیرین