ارزیابی و تحلیل آسیبپذیری مسکن شهری در برابر بحران زلزله (مطالعه موردی: منطقه ۴) شهر شیراز

کلانشهرهای کشور ایران در برابر بحران های طبیعی از جمله زلزله آسیبپذیر هستند. ممکن است به دلیل عدم آمادگی کافی و نبود مدیریت بحران، با وقوع زلزله به ویژه در کلانشهرها شاهد تلفات باالی جانی و مالی باشیم. با آگاهی از این موضوع که اگر جلوگیری از وقوع بعضی بحران ها امکانپذیر نیست، اما کاهش آسیب های ناشی از آن امکانپذیر است؛ مهمترین هدف این پژوهش ارزیابی خطرپذیری منطقه ۴ شهر شیراز در برابر بحران زلزله برای رسیدن به این مهم است. روش تحقیق پژوهش حاضر توصیفی-تحلیلی است و اطلاعات مورد نیاز آن از طریق میدانی و کتابخانه ای گردآوری شده است. در این پژوهش ابتدا شاخصهای موثر در آسب پذیری از جمله شاخص درجه محصوریت، تراکم ساختمانی، تعداد طبقات و... شناسایی و انتخاب گردید، سپس از طریق روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP) الیهها وزن دهی و در نهایت عملیات روی همگذاری آن ها و تهیه نقشه پهنهبندی در محیط GIS انجام پذیرفت. نتایج این پژوهش نشان می دهد غالب قطعات منطقه ۴ شهر شیراز در محدوده آسیبپذیر زیاد قرار دارند. همانگونه که از نقشه پهنههای آسیب پذیر محدوده مشخص است، شمال شرقی منطقه و همچنین غرب منطقه (محله کشن) در محدوده با آسیبپذیری زیاد و خیلی زیاد قرار دارد و سایر قسمتهای منطقه با توجه به نوع بافت آن در محدوده با آسیبپذیری متوسط و زیاد واقع شدهاند. در سایر بخشهای محدوده انواع آسیبپذیری از قانون خاصی تبعیت نمیکند.

کلیدواژه ها:

مدیریت بحران ، بحران زلزله ، سیستم اطلاعات جغرافیایی ، کلانشهر شیراز ، منطقه چهار