پتانسیل های بیومیمیکری در تلفیق با فناوری های نوین دیجیتال برای ارتقای پایداری در معماری

از راهکارهای طبیعت برای حل مسائل پیچیده انسانی الهام می گیرد، فرصت چکیده بیومیمیکری به عنوان رویکردی که هایی برای نوآوری در معماری پایدار ایجاد کرده است. از سوی دیگر پیشرفت های اخیر در حوزه فناوری های دیجیتال، نبال پاسخ است. این مقاله به د امکان شبیه سازی فرایندهای طبیعی و تولید فرم های پیچیده مبتنی بر آنها را فراهم ساخته به این پرسش است که چگونه می توان با تلفیق بیومیمیکری و ابزارهای دیجیتال در فرایند طراحی معماری، به سمت آفرینش فضاهای انسان ساخت پایدارتر و سازگارتر با محیط حرکت کرد. در این راستا ابتدا مفاهیم و سطوح مختلف معرفی شده و سپس قابلیت های طراحی الگوریتمیک و ساخت دیجیتال مورد بحث قرار گرفته بیومیمیکری در معماری اند. در ادامه با روش مطالعه موردی، دو نمونه موفق از کاربست این رویکرد یعنی پروژه سازه پاویون سایه و ساختمان لش های این شیوه نوین طراحی جمع بندی شده موزه هنر میلواکی مورد تحلیل واقع شده اند. یافته ها در قالب مزایا و چا و پیشنهاداتی برای تحقیقات آتی ارائه گردیده است. نتایج نشان می دهد که علیرغم پیچیدگی های فنی، کاربست خالقانه راهبردهای بیومیمیکری در بستر فناوری های دیجیتال، امکان خلق معماری نوآورانه، کارآمد و پایدار را میسر می سازد .

کلیدواژه ها:

بیومیمیکری ، معماری دیجیتال ، طراحی الگوریتمیک ، ساخت دیجیتال ، معماری پایدار