تاثیر ارتفاع ساختمانها بر آسایش حرارتی فضای باز در مجتمع مسکونی ایرداک تبریز

با توجه به افزایش جمعیت و رشد و توسعه سریع شهرنشینی در ایران و به تبع آن افزایش تراکم ساختمانی و کاهش سرانه فضای باز و سبز شهری، پدیده جزایر حرارتی و دمای هوا در کلان شهرها روبه افزایش می باشد. افزایش دمای هوا و تغییرات نامناسب در خرداقلیم های شهری، باعث کاهش آسایش اقلیمی و حرارتی فضاهای شهری و به تبع آن زمینه کاهش و عدم حضورپذیری مردم در فضاهای عمومی شهری را فراهم کرده است. به منظور بهبود کیفیت محیطی-اقلیمی و افزایش مشارکت و حضورپذیری شهروندان در فضاهای عمومی شهری، مطالعه رابطه بین ویژگی های مورفولوژیک فضاهای شهری و شرایط خرداقلیم و آسایش حرارتی با هدف تعیین ضوابط و استانداردهای طراحی توده و فضای سکونتگاه های زیستی ضروری می باشد. بر همین اساس، این تحقیق که از نوع تحلیلی-توصیفی می باشد، با استفاده از اطلاعات هواشناسی و مراجع کتابخانه و تحلیل داده ها توسط نرم افزار Envi-met در پی بررسی تاثیر ویژگی های مورفولوژیک مجتمع های مسکونی همچون (تراکم، الگوی طراحی، جانمایی بلوک ها، تعداد طبقات، سطح اشغال و درصد فضای باز) بر تغییرات پارامترهای خرداقلیم و شاخص های آسایش حرارتی فضاهای باز در اقلیم سرد و خشک می باشد.

کلیدواژه ها:

آسایش حرارتی ، اقلیم سرد ، فضای باز ، ارتفاع ساختمان