تبیین اثر گذاری و اثر بخشی جداره ها بر زیبایی شهری با تاکید بر معماری ابنیه بافت ایران

هسته های تاریخی شهر جایگزین ناپذیر هستند. حفظ عناصر و شاخصه های با ارزش مراکز تاریخی شهرها مسیله ای است که اخیرا مورد توجه قرار گرفته است زیرا سرعت تخریب بافت های تاریخی و جایگزین شدن بافت های نوساز رو به افزایش است. در واقع شهرهای امروزی عرصه تقابل ها شده و ساختمان هایی بدون سبکی مشخص، کامال جدا از زمینه و هویت تاریخی موجود طراحی می شوند. در نتیجه به جای زیبایی، اغتشاش و سردرگمی به وجود آمده است. طراحی در بافت تاریخی باید طوری باشد که علاوه بر ارتقاء سطح کیفی زندگی و ارزش بصری آن، ارزش تاریخی بافت را حفظ کند. این تعریف دقیقا مطابق با اصول طراحی زمینه گراست. نمود رویکرد زمینه گرایی در بافت های تاریخی را می توان در جداره خیابان های آن دید. در تحقیق حاضر زمینه گرایی به معنای ارتباط و هماهنگی میان ارکان و اجزاء جداره های همجوار می باشد. در همین راستا هدف نهایی این تحقیق نیز توجه و احترام به گذشته، هماهنگی با زمان حال و پایدار ماندن برای آیندگان است.

کلیدواژه ها:

شهر ، زمینه گرایی ، تاریخی