بررسی مولفه های اکولوژیکی در طراحی مجتمع اقامتی تفریحی با محوریت حس تعلق

امروزه زندگی شهری و نظام اجتماعی موجود در شهرها، با وجود امکانات و رفاه انسان ها را از مسیر اصلی زندگی و سادگی طبیعت دور کرده اند. از دیر باز تاکنون روابط بین طبیعت و انسان و موجودات زنده، معماری را نیز تحت تاثیر قرار می دهد. در معماری معاصر تغییراتی که با توجه به معیارهای زیست اقلیمی و پایداری پدید می آیند هر روز اهمیت بیشتری می یابند. سخن از پایداری در معماری را می توان به تصور و طراحی ساخت و سازهای آینده تعبیر کرد، آن هم نه تنها با پایداری فیزیکی ساختمان بلکه با پایداری و حفظ این سیاره و منابع انرژی آن. با بررسی و شناخت طبیعت و اکوسیستم می توان به درستی نیازهای انسان را پاسخ داد. در این جهان، معماران نیز همسو با سایر دانشمندان در پی یافتن راهکارهای جدید برای تامین زندگی مطلوب انسان بوده اند. بدیهی است که زندگی، کار، تفریح و... همه و همه فعالیت هایی می باشند که در فضاهای طراحی شده توسط معماران صورت پذیرفته و از آنجا که نقاط ضعف و قوت یک ساختمان، بر زیست بوم جهان تاثیر مستقیم خواهد داشت. وظیفه ای بس حساس در این خصوص بر عهده معماران می باشد. و همچنین به شناخت هر چه بهتر محیط طبیعی و بررسی اکوسیستم برای طراحی، طرحی برتر می کوشد و معایب و مزایای آن را مورد بررسی قرار می دهد. هدف از معماری اکو-تک (اکولوژی-تکنولوژی) علاوه بر استفاده حداکثر از عوامل طبیعی و محیطی به همراه فن آوری روز، باال بردن سطح کیفیت زندگی برای آیندگان است. این مقاله به روش توصیفی تحلیلی با استفاده از مطالعه اسنادی کتابخانه ای می باشد. در این مقاله تالش شده با بکار بردن معماری اکولوژیکی تاثیر و جایگاه آن را در طراحی بهتر فضاها یافت. هدف این پژوهش تحلیل حس تعلق در مجتمع های اقامتی تفریحی با رویکرد اکولوژیکی است.

کلیدواژه ها:

معماری اکولوژیکی ، اقامتگاه ، تفریح ، حس تعلق ، حس مکان