چالش جدایی مدرسه از اجتماع: بررسی وضعیت موجود و راهکارهای پیشنهادی

در سالهای اخیر، نقش مدارس به عنوان مراکز اجتماعی و تعامل پذیر با جامعه بیشتر مورد توجه قرار گرفته است و بسیاری از جوامع در تالش هستند تا امکاناتی را فراهم کنند که مشارکت بین مدرسه و جامعه محلی را تقویت کنند. در ایران، با وجود ظرفیت بالای کالبدی مدارس، از این ظرفیت به طور کامل بهره برداری نشده و مدارس به فضاهایی جدا از جامعه تبدیل شده اند. این جدایی باعث می شود دانش آموزان از یادگیری مهارت های کاربردی و ارتباطات اجتماعی محروم بمانند. بررسی و تحلیل تجربه های موفق بین المللی و همچنین نمونه های تاریخی در ایران، نشان می دهد که مدارس می توانند با بازطراحی و استفاده بهینه از امکانات، به کانون های اجتماعی محله تبدیل شوند. مدارس اجتماعی با ارائه خدمات فراتر از ساعات آموزشی و با مشارکت فعال جامعه محلی، می توانند به نیازهای آموزشی، فرهنگی، ورزشی و اجتماعی پاسخ دهند. این مقاله با بررسی وضعیت کنونی مدارس ایران و ارائه اصول نوین مدارس اجتماعی به دنبال ارتقاء نقش مدارس موجود به عنوان مراکز اجتماعی است. نتیجه گیری نشان می دهد که مدارس ایران فضاهایی بسته هستند در حالی که مشارکت جامعه در مدیریت و استفاده از زیرساخت های مدارس، علاوه بر افزایش حس تعلق، به بهبود کیفیت زندگی اجتماعی و ارتقاء سیستم آموزشی منجر خواهد شد.

کلیدواژه ها:

مدارس اجتماعی ، کانون اجتماعی محله ، رویکرد اجتماعی مدارس