بازشناسی تاثیرعملکرد ایوان درساختارمعماری بومی

معماری بومی ایران ، در گذر از تغییرات زیستی، فرهنگی و اقلیمی به یکی از نمونه های موفق معماری کارکردی بدل شده است . تاثیر کالبد و فرم معماری به عنوان ظرف مکانی که معلولی از فرهنگ جامعه است در بازنمایی این مفاهیم و معانی تاثیر بسزایی دارد. در روستاهای ایران مردمان در طول ادوار همواره تالش کرده اند که با استفاده از قابلیتهای طبیعت و همچنین استفاده از راهکارهای معماری بومی آسایش حداکثری برای خود فراهم سازند. اندامهای معماری ایرانی از نمونه هایی است که پایداری کالبد ی آنها در حفظ اصالتهای ایرانی در معماری موثر بوده است. لذا متغیرهایی همچون عرض ایوان ، مساحت گشایش فضایی در نما و ارتفاع از سطح حیاط با توجه به جهت جغرافیایی حائز اهمیت بوده و همچنین بعد متناسب و بهینه ایوان در عمق افزایش ، عرض بازشوها سمت ایوان و افزایش ارتفاع از سطح حیاط و به دنبال آن دوری جستن از بازتاب های دمایی با به کار گیری از سایبان و مصالح بوم آورد شرایط دمایی بهینه تری را در معماری بومی ارائه داده است. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی_ تحلیلی و برداشت میدانی می باشد که منتج به تبیین عنصراقلیمی تاثیرگذار ایوان بر دریافت تابش خورشید در زمستان و سایه اندازی و ایجاد شرایط آسایش حرارتی مناسب در تابستان در این سبک معماری گردیده است، همچنین این تحقیق به تاثیر جهت گیری ایوان به سمت دریافت نور روز جنوب و مقایسه با نور روز شمال و دریافت تابش خورشید به فضای داخل منازل به طور ویژه ی پرداخته است. تکنیکهای طراحی اقلیمی با استفاده از پتانسیلهای موجود جهت توازن بین افراد ساکن در مسکن و محیط پیرامون میشوند. نتایج تحلیل و آنالیز دادههای شبیهسازی در نرم افزار Rhino پالگین lady bug حاکی از این میباشند که مسکن های بومی دارای ایوان جنوبی، در این منطقه، بیشترین دریافت نورخورشید در سردترین ماه سال را دارا میباشند . در پایان پژوهش، تحلیل ها نشان میدهندکه طراحی همخوان با عوامل اقلیمی و زیستی به خلق مسکن پایدار منجر خواهد شد.

کلیدواژه ها:

مسکن روستایی ، فضای نیمه باز ، معماری بومی ، خرقان ، طراحی اقلیمی ، ایوان