تبیین ساختار حیاط و سطوح نورگذر رو به آن در خانه های تاریخی شهر سنندج، ایران

سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 82

فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICAHU01_0366

تاریخ نمایه سازی: 7 اردیبهشت 1404

چکیده مقاله:

در معماری سنتی ایران حیاط به عنوان یکی از عناصر پایه به لحاظ پایداری و تامین کننده نور روز مناسب به فضاهای اصلی قابل سکونت بنا مورد توجه بوده است. برای انجام پژوهش از روش توصیفی و تطبیقی با تمرکز بر نقش اقلیمی و محیطی حیاط و سطوح نورگذر و با انتخاب نه نمونه موردی از خانه های تاریخی شهر سنندج که در پهنه اقلیمی منطقه سرد ایران قرار گرفته و همگی متعلق به دوره قاجار می باشند، استفاده شده است. برای رسیدن به این هدف جهتگیری، تحلیل فرمی، تناسبات حیاط، عمق متوسط، زاویه دید، الگوی ارتفاعی، نسبت فضای بسته به باز، مساحت نما و سطوح شفاف، مقدار درصد سایه و آفتاب در حیاط، زاویه دید آسمان و درصد نقاب آسمان مورد بررسی تطبیقی و تحلیل قرار گرفته است. شیوه تحلیل، فرمی است و ابزارهای گردآوری اطلاعات منابع مکتوب، اسناد، نقشه ها، کروکی و مشاهده میدانی و ترسیم جداول و نمودارهای تحلیلی است. نتایج حاصل از تحقیق نشان میدهد که حیاط با طول و عرض تقریبا برابر، با توجه به الگو های مختلف قرارگیری بنا، نور کافی را در عمق فضاهای اطراف آن ایجاد می نماید. نقاب آسمان در اکثر فضاها مناسب بوده و میزان آسمان قابل روئیت و در نتیجه میزان نور روز در آنها مطلوب است. جهت شناخت کلی الگوی خانه های سنتی اقلیم سرد ایران، نیاز به بررسی بناهای سایر شهرهای این منطقه است؛ تا بتوان نتایج این پژوهش را به تمام شهرهای منطقه سرد ایران تعمیم داد.

نویسندگان

علی صالحی پور

استادیار گروه معماری، واحد هریس، دانشگاه آزاد اسلامی، هریس، ایران