واکاوی بلندمرتبه سازی و تاثیر ساختمان های بلند بر جزایر حرارتی در کلان شهرهای ایران

پارادایم بلندمرتبه سازی رویکردی نوین در برنامه ریزی شهری و معماری برای استفاده بهینه از اراضی شهری است، اما احداث این شکل بناها همواره با چالش هایی از جمله خرد اقلیم ها و ایجاد جزایر حرارتی روبرو بوده است. بلندمرتبه سازی در ابتدا برای جوابگویی به کمبود فضا و اقتدار قدرت ها برای به رخ کشیدن قدرت های اقتصادی خودشان بود. در نتیجه افزایش تراکم ساختمانی به عنوان راه حلی برای افزایش سطح زیربنای مورد بهره برداری ارائه شد. استفاده فراگیر از این روش به تدریج افزون بر کاربری های اقتصادی مانند کاربری های صنعتی، اداری و تجاری دامنگیر کاربری های مسکونی نیز گشت و به مناطق پیرامونی شهر نیز گسترش یافت، این راه حل دارای تبعات و آثار منفی نیز بوده و مشکلات نوینی را برای شهروندان پدید آورد که از آن جمله می توان به افزایش ازدحام و تراکم، افزایش آلودگی های زیست محیطی، افزایش میزان محصوریت، مالل آور شدن فضا، کاهش دسترسی شهروندان به هوای آزاد و نور خورشید و افزایش مزاحمت های شهری اشاره کرد. در این پژوهش سعی بر آن است تا با روشی توصیفی-تحلیلی و تبیین ضوابط بلندمرتبه سازی در ایران و ایجاد خرد اقلیم ها گامی در جهت رفع مشکلات و اثرات آن برداشته شود.

کلیدواژه ها:

بلندمرتبه سازی ، ساختمان های بلند ، جزایر حرارتی ، معماری ، شهرسازی ، ایران