واکاوی پدیده ی ساختمان بلند در ایران و جهان با نگاهی به دیدگاه معماران برجسته مدرن

با توجه به افزایش جمعیت و رشد شهرها، نیاز به فضاهای مسکونی و تجاری در ارتفاعات بیشتر از پیش احساس شده است. در این راستا، معماران مدرن با رویکردهای نوآورانه و طراحی های خلاقانه، به ایجاد ساختمان های بلند و کارآمد پرداخته اند. بلندمرتبه سازی در ابتدا برای جوابگویی به کمبود فضا و اقتدار قدرت ها بوده است. ایده ی بلندمرتبه سازی نخست به منظور بهره وری از زمین های مرکز شهر و در پی توجه به اقتصاد شهر مطرح گردیده است. زیرا از سویی گرایش به تراکم و تمرکز واحدهای اقتصادی، تقاضا برای زمین در مرکز شهر را بشدت افزایش داده بود و از سویی دیگر عرضه زمین در مراکز شهر محدود بوده است. در نتیجه افزایش تراکم ساختمانی به عنوان راه حلی برای افزایش سطح زیربنای مورد بهره برداری ارائه شده است. استفاده فراگیر از این روش به تدریج افزون بر کاربری های اقتصادی مانند کاربری های صنعتی، اداری و تجاری دامن گیر کاربری های مسکونی نیز گشت و به مناطق پیرامونی شهر نیز گسترش یافت. در این پژوهش با روش توصیفی و تحلیلی به بررسی اصول معماری در ساختمان های بلند، آثار و نظرات معمارانی چون لوکوربوزیه، لوئی کان، پیتر آیزنمن، زها حدید و نرمان فاستر پرداخته اند و تاثیرات اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی بلندمرتبه سازی را تحلیل نموده اند. همچنین، چالش ها و فرصت های موجود در این نوع معماری مورد بحث قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

ساختمان بلند ، بلندمرتبه سازی ، معماری ، معماران مدرن