طراحی فضای آموزشی برای کودکان با هدف پرورش خلاقیت

معماری برای کودک، از معماری ذهن او آغاز می شود که ریشه ی آن هم در خاطرات، تجربه های احساسی و تاثیرات محیط بر او نهفته است. بنابراین شناخت معیارهای تاثیرگذار علوم رفتارشناسی در انسان امری ضروری می نماید. چرا که ارتباط تنگاتنگی با ادراک انسان از فضای معماری دارد. روان شناسی محیطی به احساس و درک انسان از محیط فیزیکی، رفتار او در زمینه خاص، تاثیر رفتار انسان بر محیط و مناسبت کلی رشد شرایط فیزیکی و اجتماعی حیات انسان می پردازد. پژوهش حاضر با رویکرد توسعه ای – کاربردی و به جهت پاسخگویی به این پرسش که چگونه می توان فضایی آموزشی با هدف پرورش خلاقیت و رشد با رویکرد روانشناسانه برای کودکان طراحی نمود، انجام گردید. این پژوهش با استفاده از روش تحقیق توصیفی – تحلیلی و پیمایشی از دو ابزار مطالعات میدانی و کتابخانه ای استفاده نموده است. جهت تجزیه و تحلیل یافته های توصیفی از مطالعات کتابخانه ای نظام مند (SLR) و یافته های تحلیلی راهبردی درونی و بیرونی SWOT ANALYSIS استفاده گردیده است. نتایج نشان می دهند که می توان با ایجاد فضاهای آموزشی انعطاف پذیر و با کیفیت و پرنور خلاقیت کودکان را تحریک نمود و همچنین ابزارهای نوین و فناوری های جدید نه تنها باعث کاهش خلاقیت و کیفیت یادگیری می شوند بلکه انگیزه و اشتیاق کودکان برای یادگیری و خلق ایده های نو را افزایش می دهد.

کلیدواژه ها:

مکان سازی خلاقانه ، روان شناسی محیط ، معماری فضای آموزشی ، آموزش خلاق