تاملی بر مفهوم معماری سبز و تبیین وجوه افتراق آن از معماری پایدار

با گذشت تقریبا سه دهه از ظهور جریان های سبزاندیش و مطرح شدن مفهوم معماری پایدار و معماری سبز، امروز لازم است بار دیگر به این مفاهیم با دقت بیشتری نگاه کرد و شاید لازم باشد برخی از تعاریف از هم تفکیک و بصورت مجزا مورد بازاندیشی قرار گیرند. نفوذ اندیشه های سبز در سال های اخیر، به دلایل متعدد از جمله نفوذ جریان های مد و توجه به معماری پایدار و نیز پیروی کردن طراحی معماری از مدهای روز، نوعی از معماری سبز رواج و گسترش یافته است که الزاما در همه سیاق های زمینه ای در چارچوب تعریف مفهوم معماری پایدار و توسعه پایدار جای نمی گیرد. مسئله آن است که تا چه حد مفهوم معماری سبز می تواند در چارچوب توسعه پایدار قرار گیرد. نتایج بحث نشان می دهد که می توان به پایداری به عنوان رویکردی برای ساخت وساز توجه کرد که دیدگاه های سلامت اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و زیبایی شناختی را دربرمی گیرد. طبق این مدل، معماری سبز تنها بخش کوچکی از پایداری است و ممکن است در برخی مواقع در تضاد با آن واقع شود. هدف پایداری این است که به انسان امروزی کمک کند آنچه که را واقعا به آن نیاز دارد، بسنجد و سیستم های خود را در آن راستا متحول سازد به نحوی که همه انسان ها بتوانند تا آنجا که ممکن است بدون آسیب رساندن به سیاره، مسیر توسعه را بپیمایند.

کلیدواژه ها:

معماری سبز ، معماری پایدار ، مفاهیم معماری ، توسعه پایدار ، معماری و طبیعت