مرکز فناوری های دیجیتال با رویکرد پایداری در معماری بیونیک

در این مقاله به هسته فناوری های دیجیتال با دیدگاهی پایدار در حوزه معماری بیونیک در ایران می پردازد. اهمیت ایجاد معادل «سیلیکون ولی» در ایران، با استفاده از اصول معماری بیونیک و تحلیل تاثیر آن بر پیشرفت فناوری و رشد اقتصادی کشور را مورد بررسی قرار می دهد. هدف اصلی این تحقیق دو مورد است: اول، مفهومسازی و ساخت مدل «سیلیکون ولی» که ریشه در اصول معماری بیونیک دارد. و ثانیا، توسعه محیطهای پایدار و کارآمد که منجر به نوآوری و کارآفرینی میشود. با بررسی هم افزایی بالقوه بین معماری بیونیک و اکوسیستم های فناوری محور، این مطالعه با هدف ارائه درک جامعی از امکان سنجی و پیامدهای ایجاد یک هاب فناوری پیشرفته در ایران است. علاوه بر این، به دنبال ارائه بینش های استراتژیک و توصیه های عملی برای تقویت بنیان صنعت فناوری در ایران، استفاده از اصول معماری بیونیک برای ارتقای زیرساخت، استفاده از منابع و شبکه های مشارکتی است. از طریق یک رویکرد میان رشتهای که تئوری معماری، نوآوری تکنولوژیکی و تحلیل اقتصادی را ادغام میکند، این پژوهش تالش میکند مسیری را به سمت رشد پایدار و رقابت در چشمانداز دیجیتال ایران ترسیم کند. هدف این مقاله با ترکیب چارچوب های نظری با شواهد تجربی و مطالعات موردی، روشن کردن پتانسیل تحول آفرین معماری بیونیک به عنوان یک کاتالیزور برای توسعه اجتماعی-اقتصادی است و راه را برای آینده ای که در آن نوآوری شکوفا میشود و تالش های کارآفرینانه شکوفا میشود. در نهایت، این پژوهش میخواهد به گفتمان توسعه شهری پایدار و نوآوری فنآوری کمک کند و بینشهای ارزشمندی را در مورد تالقی معماری، فناوری و سیاستهای اقتصادی در تالش ایران برای شکوفایی و ارتباط جهانی در عصر دیجیتال ارائه دهد.

کلیدواژه ها:

مرکز فناوری دیجیتال ، پایداری ، سیلیکون ولی ، اکوسیستم ، معماری بیونیک