نقش فضاهای جمعی باز در تعادل روانی دانشجویان

فضاهای جمعی باز می توانند به بهبود سلامت روانی افراد کمک کنند. این فضاها می توانند با فراهم کردن بستری برای تعاملات اجتماعی، استراحت و ایجاد حریم شخصی و خلوت نقش بسزایی در کاهش استرس و رضایت کلی کاربران ایفا کنند. فضاهای جمعی باز در دانشگاه ها نیز می توانند نقش مهمی در افزایش تعاملات اجتماعی، فرهنگی و علمی دانشجویان داشته باشند و در نهایت باعث رشد و شکوفایی بیشتر دانشجویان شوند. در پژوهش حاضر هدف آن است که نقش فضاهای جمعی باز در تعادل روانی دانشجویان دانشکده ی معماری دانشگاه تهران و میزان تاثیر هر کدام از ریزمولفه های محیطی مورد بررسی قرار گیرد. روش استفاده شده در پژوهش از نوع توصیفی تحلیلی است و برای جمع آوری داده های مورد نیاز از ابزار پرسش نامه و مطالعه میدانی بهره گرفته شده است. جامعه ی آماری، دانشجویان دانشکده ی معماری دانشگاه تهران هستند و از روش نمونه گیری تصادفی استفاده شده است. تحلیل داده نیز با استفاده از نرم افزار spss انجام شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهد که فضاهای جمعی باز دانشکده با داشتن مولفه های محیطی و ریزمولفه های سلامت روان مانند نور و پوشش گیاهی مناسب، تعاملات اجتماعی، محصوریت و حریم شخصی می توانند تا حد زیادی به آرامش و تعادل روانی کمک کنند. همچنین این فضاها از نظر مولفه های مورد بررسی ضعف هایی هم داشتند که در پایان راهکارهایی برای بهبود کیفیت آنها ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

فضاهای جمعی باز ، تعادل روانی ، تعاملات اجتماعی ، دانشجویان ، دانشگاه تهران