عناصر طراحی بیوفیلیک در خانه های سنتی (نمونه موردی: خانه ابراهیمی اردبیل)

انسانها همیشه ارتباط نزدیکی با طبیعت داشته است. در واقع طبیعت دری به سوی رهایی از استرس و تجربه آرامش و هماهنگی بر روی انسان می گشاید. معماری همواره به دنبال رفع نیازهای بشر بوده است و یکی از مهم ترین نیازهای انسان، نیاز به طبیعت است. معماری بیوفیلیک یا زیست دوست یکی از رویکردهای جدید در معماری امروز است که در پی طراحی بناها با استفاده از عناصر طبیعت است تا از این طریق انسان به آرامش روحی و روانی دست یابد. معماری خانه های ایرانی را می توان گزیده نمادین طبیعت دانست که همیشه از عناصر اصلی طبیعت برای ایجاد حس راحتی و زیبایی در آنها استفاده شده است. لذا با توجه به مسئله ای مطرح شده در این پژوهش این سوال مطرح می شود که (آیا خانه های سنتی (خانه ابراهیمی) که با آن مردم هنوز در معرض شگفتی هستند، می تواند مصداقی از معماری بیوفیلیک باشد؟) ازاین رو روش مورد استفاده برحسب هدف، روش تحقیق کاربردی و شیوه ی مطالعه برحسب روش و ماهیت تحقیق، توصیفی-تحلیلی می باشد و گردآوری اطلاعات آن بر مبنای مطالعه منابع کتابخانه ای و تحلیل محتوایی آنها بوده است، نتایج حاصل از پژوهش مبین این موضوع است که الگوهای طراحی بیوفیلیک در خانه های سنتی بهطور مستقیم توسط معماران باستانی، با استفاده از استراتژی های مختلف، ایجاد شده است که پس از سال ها هنوز هم موجب آرامش، آسایش و حس تعلق در انسان ها می باشد.

کلیدواژه ها:

بیوفیلیک ، طراحی بیوفیلیک ، خانه سنتی ، خانه ابراهیمی