روش های توسعه شهری و روستایی بر اساس امکان رخداد سیلاب. (نمونه موردی: محدوده دریاچه و پارک شاپوری در شهر خرم آباد)

موقعیت شهر خرم آباد سبب شده است تا این شهر پتانسیل سیل خیزی بالایی داشته باشد. در بررسی شاخص ها، عوامل مربوط به بحران احتمالی سیل و بررسی روند توسعه شهر، نتایج نشان داده است که توسعه شهر خرم آباد طی سالیان گذشته مبتنی بر مدیریت بحرانی سیل نبوده است. زیرا توسعه شهر در نزدیکی و مجاورت رودخانه انجام شده و در توسعه فیزیکی شهر خرم آباد، به سیل خیزی مناطق توجه نشده است. با توجه به وضع موجود شهر خرم آباد در برابر حوادث طبیعی و در راستای مدیریت بحران، پیشنهاداتی همچون بررسی مداوم تغییرات دبی رودخانه، پاکسازی والیه روبی مسیل رودخانه ها و... ارائه می گردد. با توجه به مولفه های مورد بررسی، موضوع و اهداف تحقیق، رویکرد حاکم بر این پژوهش توصیفی-پیمایشی و از نوع کاربردی-توسعه ای بوده است. روش جمع آوری مطالب به صورت اسنادی توام با روش های میدانی بوده که بدین منظور ابتدا از طریق مطالعه ای-کتابخانه ای اقدام به جمع آوری پیشینه و... شده و نهایتا تا با تلفیق و ترکیب اطلاعات اسنادی و میدانی به تجزیه و تحلیل و ارائه راهبردهای تحقیق پرداخته شده است. سپس به منظور پاسخ به والت های روش تحلیل سلسله مراتبی استفاده می شود. قلمرو جغرافیایی مورد بررسی در این پژوهش، محدوده پارک و دریاچه شاپوری بوده است. این محدوده به دلیل نزدیکی و همجواری با رودخانه اکثرا در خطر سیل قرار داشته است. پهنه های سیل خیز طبق ۵ فاکتور شیب منطقه، فاصله از بستر رودخانه خرم رود، فاصله از دریاچه شاپوری، فاصله از پل های شهری و فاصله از کاربری های اراضی صورت گرفته است. معیار فاصله از دریاچه شاپوری در اولویت اول به عنوان پهنه سیل خیز شناسایی شده است. معیارهای کاربری اراضی، فاصله از بستر رودخانه خرم رود، فاصله از پل های شهری و معیار جهت شیب به ترتیب در اولویت های بعدی قرار گرفتند.

کلیدواژه ها:

روستا ، شهر ، خرم آباد ، سیل ، توسعه