تحولات اخیر و آینده وضعیت اشتغال و بیکاری در ایران با تاکید بر وضعیت اشتغال زنان

چگونگی روند توسعهء اقتصادی-اجتماعی هر کشور را منابع انسانی آن تعیین می کنند.منابع انسانی پایهء اصلی ثروت ملت ها را تشکیل می دهد.بنابراین،بهره برداری کامل و متناسب از منابع انسانی هر کشور باید به عنوان یکی از هدف های راهبردی توسعه در نظر گرفته شود. هرچند که همهء انسان ها به نوعی در فعالیت هایی که ویژگی های کار را دارد،شرکت دارند؛اما کسانی که به طورعمده درگیر فعالیت های کار و مشاغل رسمی هستند،جمعیت فعال نامیده می شوند.عرضهء نیروی کار،یعنی شمار افرادی که در یک کشور در جست وجوی کار هستند به رشد جمعیت،ترکیب سنی،جنسی و نرخ مشارکت هریک از گروه های جمعیتی وابسته است. در سال های اخیر میزان آموزش و تحصیلات زنان با رشد چشمگیری روبه رو شده،ولی مشارکت زنان در بازار کار به طور متناسب افزایش نداشته باشد.با وجود افزایش سطح تحصیلات زنان،مشارکت آنها در نیروی کار طی سال های ۱۳۶۵ تا ۱۳۷۵ در حدود ۱۱ درصد باقی مانده و افزایش چندان نداشته است.این رقم در سال ۱۳۸۴ با ۱۶/۵ درصد رسیده است. در این مقاله تحولات وضعیت اشتغال و بیکاری جمعیت فعال و اشتغال زنان مورد ارزیابی و تجزیه و تحلیل قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

عرضه و تقاضای نیروی انسانی ، جمعیت فعال ، جمعیت شاغل ، جمعیت بیکار ، وضعیت شغلی ، بیکاری پنهان