کاربرد هوش مصنوعی در معماری، طراحی و بهینه سازی و آینده نگری
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 106
فایل این مقاله در 6 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_NRES-9-4_009
تاریخ نمایه سازی: 6 اردیبهشت 1404
چکیده مقاله:
هوش مصنوعی (AI) به عنوان یکی از فناوری های پیشرفته در دنیای امروز، تاثیر قابل توجهی بر حوزه های مختلف از جمله معماری، طراحی و بهینه سازی فضاها گذاشته است. در این مقاله، به بررسی کاربردهای هوش مصنوعی در معماری و تاثیرات آن بر فرآیندهای طراحی و ساخت پرداخته می شود. استفاده از AI در معماری به طراحان این امکان را می دهد که با کمک الگوریتم های مولد، شبیه سازی های پیشرفته و یادگیری ماشین، طرح هایی بهینه تر، کارآمدتر و سازگارتر با محیط زیست ایجاد کنند. این فناوری به ویژه در طراحی مولد، بهینه سازی مصرف انرژی و پیش بینی رفتار کاربران در فضاهای معماری به کار گرفته می شود و موجب بهبود عملکرد ساختمان ها، کاهش هزینه ها و افزایش بهره وری انرژی می گردد.یکی از مهم ترین کاربردهای AI در معماری، استفاده از شبیه سازی های عملکرد برای ارزیابی و پیش بینی رفتار فضاها و ساختمان ها در شرایط مختلف است. این شبیه سازی ها به معماران این امکان را می دهند که پیش از ساخت، عملکرد ساختمان ها را از نظر مصرف انرژی، تهویه، نور و سایر عوامل محیطی بررسی کرده و طرح هایی بهینه برای کاهش اثرات زیست محیطی و افزایش کارایی تولید کنند. به علاوه، هوش مصنوعی در تحلیل داده های بزرگ (Big Data) و پیش بینی تغییرات محیطی نقش کلیدی دارد و می تواند به طراحی های به روز و منعطف تر در مواجهه با چالش های محیطی کمک کند.استفاده از AI در معماری همچنین به حل مشکلات زیست محیطی و بحران های انرژی کمک می کند. با توجه به چالش های جهانی مانند تغییرات اقلیمی و نیاز به ساختمان های پایدار، هوش مصنوعی می تواند به کاهش مصرف منابع، بهینه سازی استفاده از انرژی و ایجاد فضاهای سبز کمک کند. به طور کلی، این فناوری موجب بهبود کیفیت زندگی در فضاهای معماری، کاهش هزینه ها و افزایش بهره وری انرژی می شود.این مقاله نشان می دهد که استفاده از هوش مصنوعی در معماری، نه تنها موجب بهینه سازی فرآیند طراحی و ساخت می شود، بلکه به حل مشکلات زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی نیز کمک می کند. بنابراین، بهره برداری از این فناوری می تواند آینده ای پایدارتر و هوشمندتر برای صنعت معماری رقم بزند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمد عرفان آنتیکچی
دانشجوی کارشناسی ارشد،گروه معماری، دانشکده عمران، معماری و هنر ،واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
زهرا علی نیا
مدرس گروه معماری، دانشکده فنی و مهندسی، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران.
صابر حسین پور بهنمیری
دانشجوی دکتری، گروه معماری، دانشکده فنی و مهندسی، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران.
مهدی راعی
دانشجوی کارشناسی ارشد گروه معماری، موسسه آموزش عالی روزبهان، ساری، ایران