بررسی بازدارنده‌های پلیمری رسوبات واکسی نفت خام

چندین تکنیک برای به حداقل رساندن مسائل ایجاد شده توسط رسوب واکس مورد استفاده قرار گرفته است که اضافه کردن پیوسته بازدارنده‌های پلیمری (کاهنده‌های نقطه ریزش) را می‌توان به عنوان یک تکنولوژی برتر در نظر گرفت. اضافه کردن پلیمرهایی نظیر پلی‌آکریلات‌ها، پلی‌متاکریلات و یا کوپلیمر اتیلن وینیل استات (EVA) می‌توانند از پدیده رسوب جلوگیری به عمل آورند. با اندازه‌گیری مقدار تغییرات در کاهش نقطه ریزش نفت خام که به وسیله اضافه کردن بازدارنده پلیمری ایجاد می‌شود، می‌توان بازدارنده موثر را بدست آورده و متعاقب آن مقدار و اندازه تأثیر ماده بازدارنده از تشکیل رسوبات واکسی را در نفت خام به دست آورد. سپس اثر افزایش پلیمر متیل متاکریلات (PMMA) با دو جرم مولکولی متفاوت که جرم مولکولی با ‌آنالیز کورماتوگرافی ژل تراوایی (GPC) اندازه‌گیری شد، بر روی نمونه‌های نفتی بررسی و نتایج حاکی از این است که این پلیمر تأثیر بسزایی در کاهش نقطه ریزش دارد. پارامترهای مؤثر در کارایی پلیمر که شامل جرم مولکولی، غلظت و ترکیب نفت خام است برسی شد و محدوده جرم مولکولی و مقدار غلظت بهینه بدست آمد. همچنین تأثیر افزایش کوپلیمر اتیلن وینیل استات بر روی نقطه ریزش بررسی و مشاهده شد که افزودن این ماده کاهش قابل توجهی در نقطه ریزش ایجاد می‌کند. به هر حال PMMA و EVA را می‌توان به عنوان افزودنی‌های مؤثر و مخصوص برای جلوگیری از تشکیل رسوبات واکسی به کار برد.

کلیدواژه ها:

پلی متیل متاکریلات ، اتیلن وینیل استات واکس ، نقطه ریزش ، رسوب ـ افزونی