آزمون مدل تبیین کیفیت زندگی بر اساس کارکردهای اجرایی و نظام های فعال ساز/بازدارنده رفتاری در بیماران دیابتی نوع ۲

مقدمه: کیفیت زندگی به عنوان سازه ای چندوجهی، ذهنی و پویا تعریف شده است که حیطه های سلامت و عملکرد فیزیکی، سلامت ذهنی، و عملکرد اجتماعی را در بر می گیرد. هدف: پژوهش حاضر با هدف پیش بینی کیفیت زندگی بیماران دیابتی نوع ۲ براساس کارکردهای اجرایی و نظام های فعال ساز/بازدارنده رفتاری انجام پذیرفت. روش: روش پژوهش حاضر، توصیفی از نوع مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل بیماران دیابتی نوع ۲ مراجعه کننده به مراکز دیابت شهر تهران در نیمه دوم سال ۱۳۹۹ بود. حجم نمونه برابر ۱۷۰ بیمار دیابتی بود که با روش نمونه گیری در دسترس حجم نمونه انتخاب شد. روش جمع آوری داده ها در این پژوهش از طریق پرسشنامه بود که اجرای پرسشنامه های (کیفیت زندگی، آزمون دسته بندی کارت ویسکانسین، و مقیاس سیستم های بازداری/فعال سازی رفتاری) به صورت حضوری و انفرادی انجام پذیرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده های بدست آمده، از ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندمتغیری به کمک نرم افزار spss و تحلیل معادلات ساختاری در نرم افزار AMOS استفاده شد. نتایج: نتایج نشان داد که مدل پیشنهادی برای تبیین کیفیت زندگی بیماران دیابتی نوع ۲ از برازش قابل قبولی در سطح ۰.۸۰RAMSEA= برخوردار بود. اثر مستقیم و مثبت کارکردهای اجرایی بر کیفیت زندگی در حد ۰.۴۵ بدست آمد. در مسیر دیگر مدل پژوهش مشاهده شد که اثر مستقیم نظام های فعال ساز/بازدارنده رفتاری بر کیفیت زندگی به میزان مثبت ۰.۴۴ بوده است. نتیجه گیری: بر اساس این یافته ها نتیجه گرفته شد که پیش بینی کیفیت زندگی بیماران دیابتی نوع ۲ براساس کارکردهای اجرایی، نظام های فعال ساز/بازدارنده رفتاری امکان پذیر است.

کلیدواژه ها:

دیابت ، کیفیت زندگی ، کارکردهای اجرایی ، نظام های مغزی