نقش نگرش های ناکارآمد و افکار وسواسی در پیش بینی اختلال روان رنجوری در زنان تهرانی

اختلال روان رنجوری یکی از مولفه های مهم در آسیب شناسی روانی است که با افکار منفی و الگوهای شناختی ناسازگار مرتبط است. درک عوامل شناختی موثر بر این اختلال می تواند به پیشگیری و درمان آن کمک شایانی کند. هدف از انجام این پژوهش بررسی نقش نگرش های ناکارامد و افکار وسواسی در پیش بینی اختلال روان رنجوری در زنان تهرانی بود. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است و جامعه پژوهش حاضر شامل کلیه زنان ۲۲ تا ۴۵ ساله بود که در سال ۱۴۰۳ در منطقه ۶ شهر تهران زندگی می کردند و از این تعداد با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۱۳۱ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه تجزیه روان تنی (SDQ-۲۰)، پرسشنامه نگرش های ناکارآمد وایزمن و بک (DAS-۲۶) و پرسشنامه وسواس پادوآ (PPI) بود که بر روی افراد نمونه، اجرا شد. پرسشنامه ها به کمک نرم افزار SPSS-۲۷ و با استفاده از روش آماری همبستگی و رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که نگرش های ناکارآمد و افکار وسواسی نقش تعیین کننده در پیش بینی اختلال روان رنجوری دارد و بر اساس مقدار ضریب تعیین ۸۶ درصد از واریانس روان رنجوری بر اساس نگرش های ناکارامد و افکار وسواسی تبیین می شود. هر چه افکار مخرب و ناکارامد به مانند افکار وسواسی افزایش می باید فرد را به اختلال روان رنجوری سوق داده و آثار مخرب بیشتری ایجاد می نماید. در مقابل هر چه نگرشات فرد منطقی تر و کارامدتر بوده و از وسواس فاصله بیشتری گرفته، کمتر علائم روان رنجوری از خود نشان داده و از سلامت روان و آرامش بیشتری در زندگی برخوردار خواهد بود. در نتیجه با کنترل افکار ناکارامد و جایگزینی افکار منطقی می توان از ابتلای افراد به اختلالاتی همچون وسواس و به تبع آن روان رنجوری جلوگیری نمود.

کلیدواژه ها:

افکار وسواسی ، روان رنجوری ، نگرش های ناکارامد