نقش میانجی استرس ادراک شده در رابطه بین راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و شیفتگی شغلی در کارکنان اورژانس

مقدمه: امروزه، در روانشناسی سلامت شغلی مثبت نگر، ارتقاء سلامت کارکردی افراد و گروه ها از طریق مدیریت استرس و بررسی عوامل موثر بر استرس شغلی در محیط های کاری مرتبط با سلامت به منظور ارتقا سلامت جامعه از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش میانجی استرس ادراک شده در رابطه بین راهبردهای مثبت و منفی تنظیم شناختی هیجان با شیفتگی شغلی در کارکنان اورژانس انجام شد. روش: طرح پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است که در مقوله طرح های توصیفی با هدف بنیادی قرار دارد، ۱۳۸ نفر از کارکنان اورژانس دو بیمارستان دولتی در تهران در سال ۱۴۰۳، به شیوه در دسترس و تمام شمار انتخاب و به سوالات پرسشنامه تنظیم شناختی هیجانی (CERQ)، پرسشنامه استرس ادراک شده (PSS) و شیفتگی شغلی (WOLF) داوطلبانه پاسخ دادند. نتایج: نتایج پژوهش حاضر نشان داد در گام اول، رگرسیون شیفتگی شغلی از روی راهبردهای مثبت و منفی تنظیم شناختی هیجان معنادار بود، اما با ورود متغیر میانجی استرس ادرک شده در گام دوم، راهبردهای منفی تنظیم شناختی هیجان معناداری خود را از دست داد و کاهش چشمگیری در ضریب β آن دیده شد. راهبرد مثبت تنظیم شناختی هیجان با ورود متغیر میانجی معنادار ماند، اما کاهش در ضریب β آن دیده شد. به این معنا که استرس ادرک شده برای راهبردهای منفی به طور کامل و برای راهبردهای مثبت به طور جزیی در رابطه با شیفتگی شغلی، واسطه می شود. نتیجه گیری: براساس نتایج پژوهش حاضر می توان گفت ادراک استرس به شیوه های منفی تنظیم شناختی هیجان در کارکنان اورژانس، مانع شیفتگی شغلی می شود و به کارگیری راهبردهای مثبت تنظیم شناختی هیجان با رویکرد حل مساله به شیفتگی شغلی منتهی می شود.

کلیدواژه ها:

استرس ادراک شده ، راهبردهای تنظیم شناختی هیجان ، شیفتگی شغلی ، کارکنان اورژانس