ارزیابی اثرات آلودگی هوا بر میزان بستری و فوتی در اثر بحران کرونا در شهر تهران

زمینه و هدف بحران کرونا یکی از مهم ترین مسائل در چند سال اخیر است که محققین را بر آن داشته که به بررسی عوامل موثر در این بیماری، کنترل و بهبود این عوامل بپردازند. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیرگذاری آلودگی هوا بر میزان بستری و فوتی در اثر کرونا در شهر تهران از بهمن ماه سال ۱۳۹۸ الی اردیبهشت ماه سال ۱۴۰۱ انجام شده است. این پژوهش ازنظر دسته بندی تحقیقات برحسب هدف، از نوع کاربردی است و ماهیت داده ها و شیوه گردآوری آن ها توصیفی تحلیلی است. روش برای سنجش فرضیه های پژوهش از آزمون های آماری رگرسیون خطی، همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس یک سویه با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ استفاده شده است. منبع گردآوری داده ها، وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی، ایستگاه های سنجش کنترل کیفیت هوای تهران و ایستگاه های سنجش هوای سازمان حفاظت محیط زیست می باشد. پژوهش حاضر از این منظر دارای نوآوری است که برای اولین بار ارزیابی اثرات آلودگی هوا در ایام کرونا بر بستری و فوت شهروندان تهرانی بررسی شده است. یافته ها نتایج نشان می دهد آلودگی هوا بر میزان افراد بستری و فوتی در اثر کرونا موثر است. چنانچه آلاینده O۳ با ضریب تاثیر ۰/۷۶۵=β و میزان t برابر با ۲/۰۴۹ بر میزان بستری و فوتی تاثیر مثبت، آلاینده ی NO۲ با ضریب تاثیر ۰/۷۳۶-=β و میزان t برابر با ۲/۳۸۷- و آلاینده PM۱۰ با ضریب تاثیر ۱/۱۰۲-=β و میزان t برابر با ۴/۱۶۶- بر میزان فوتی در اثر کرونا تاثیر منفی داشته است.  نتیجه گیری مقدار ضریب همبستگی(R) بین متغیر آلودگی هوا و میزان بستری در اثر کرونا، ۸۴۹/۰ می باشد که نشان دهنده همبستگی قوی و معنی دار بین غلظت آلاینده های هوا و نرخ ابتلا و مرگ ناشی از ویروس کرونا است. البته این موضوع به تنهایی نشان دهنده علت مرگ ومیر و اثر آن نیست. ازاین رو با کنترل غلظت آلاینده ها می شود نرخ ابتلا و فوت ناشی از ویروس کرونا را کاهش داد. پیشنهاد می شود نظر به اهمیت ارزش گذاری اقتصادی منابع زیست محیطی و انسانی، از نتایج تحلیل این پژوهش بهره جست.

کلیدواژه ها:

COVID-۱۹ ، Air pollution ، Deaths ، Hospitalization ، Regression model ، کووید-۱۹ ، آلودگی هوا ، مرگ و میر در اثر کرونا ، بستری شدن در اثر کرونا ، مدل رگرسیونی