کنترل زیستی Alternaria solani به وسیله مخمرهای اپیفیت گوجه فرنگی و بررسی برخی از مکانیسم های بیوکنترلی آن ها

بیماری لکه موجی یا سوختگی زودرس (با عامل قارچی Alternaria solani Sor) یکی از عوامل محدود کننده تولید گوجه­فرنگی به شمار می­آید و مطالعات مختلف نشان داده که مخمرها دارای توانایی بالقوه برای کنترل زیستی این بیماری­ می­باشند. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر آنتاگونیستی مخمرهای اپیفیت گوجه­فرنگی بر مهار رشد قارچ A. solani و همچنین بررسی برخی مکانیسم­های بیوکنترلی آن­ها در شرایط آزمایشگاهی می­باشد. بدین منظور توانایی بیوکنترلی ۱۷ جدایه مخمر اپیفیت میوه گوجه فرنگی علیه قارچ بیمارگر A. solani مورد ارزیابی قرار گرفت و بر اساس نتایج، ۱۵ جدایه موفق به مهار رشد  A. solani شدند. به منظور ارزیابی میزان مهار پوسیدگی ناشی از قارچ A. solani بر روی میوه گوجه­فرنگی، بررسی­هایی در شرایط پس از برداشت انجام گردید. نتایج حاصل از کاربرد جدایه­ها در آزمایشگاه نشان داد که دو جدایه از گونه Aureobasidium pullulans (N۴ و N۳) با مهار پوسیدگی بالای ۸۵ درصد، موثرترین جدایه­ها بودند. همچنین نتایج مطالعه بر روی مکانیسم­های بیوکنترلی نشان داد که تمام جدایه­های بررسی شده به غیر از جدایه­های N۱۴ و N۱۵ با تولید متابولیت­های فرار به طور معنی­داری از رشد قارچ A. solani جلوگیری کردند. بررسی توانایی جدایه­ها در تولید آنزیم­ها، تولید سیدروفور و تشکیل بیوفیلم نشان داد که پنج جدایه قادر به تولید پکتیناز، چهار جدایه قادر به تولید آمیلاز و پنج جدایه قادر به تولید پروتئاز بودند. همچنین پنج جدایه قادر به تولید سیدروفور و هفت جدایه قادر به تشکیل بیوفیلم بودند. به طور کلی بر اساس نتایج این پژوهش، گونه (N۳ و N۴) A. pullulans دارای پتانسیل بالایی در مهار قارچ  A. solani بوده و گزینه مناسبی برای کنترل بیماری­های پس از برداشت گوجه­فرنگی می­باشد.

کلیدواژه ها:

بیماری های پس از برداشت ، بلایت زودرس ، فعالیت ضد قارچی ، Aureobasidium pullulans