نقش میانجی گر خودشفقتی در رابطه بین جو عاطفی خانواده و شادزیستی زوجین

مقدمه: مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش میانجیگر خودشفقتی در رابطه بین جو عاطفی خانواده و  شادزیستی زوجین صورت گرفت. روش کار: روش پژوهش توصیفی -همبستگی بود. جامعه آماری شامل والدین دانش­آموزان پایه ششم مدارس دخترانه و پسرانه شهر کرج در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ بود که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه­ای ۳۴۰ زوج (۶۸۰ نفر) به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مقیاس شادکامی زناشویی (MHS)، پرسشنامه­ی جو عاطفی خانواده هیل برن (HQFEC) و فرم بلند مقیاس خودشفقت­ورزی (SCS-LF) بود. برای تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون و مدلیابی معادلات ساختاری و دو نرم­افزار SPSS نسخه ۲۵ و AMOS نسخه ۲۶ استفاده شد. یافته­ها: نتایج بیانگر برازش مطلوب مدل نقش میانجی گر خودشفقتی در رابطه بین جو عاطفی خانواده و شادزیستی در زوجین بود. ضریب مسیر مستقیم بین جو عاطفی خانواده با شادزیستی (۰۰۱/۰=p، ۲۷۳/۰=β)، ضریب مسیر مستقیم بین جو عاطفی خانواده با خودشفقتی (۰۰۱/۰=p، ۳۹۴/۰=β)، ضریب مسیر مستقیم بین خودشفقتی با شادزیستی (۰۰۱/۰=p، ۳۵۵/۰=β) و ضریب مسیر غیر مستقیم بین جو عاطفی خانواده با شادزیستی (۰۰۱/۰=p، ۱۴۰/۰=β) مثبت و معنادار بود. نتیجه­گیری: با توجه به نتایج بدست آمده، خودشفقتی می­تواند یک متغیر تبیین کننده برای زوجین ناشاد با پیشینه جو عاطفی خانواده نامناسب باشد. بنابراین ارزیابی خودشفقت­ورزی می­تواند توسط متخصصین و روان­شناسان این حوزه مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

Self-compassion ، Family Emotional Atmosphere ، Happiness ، Couples ، خودشفقتی ، جو عاطفی خانواده ، شادزیستی ، زوجین