مدلیابی مولفه های موثر بر الگوهای معماری به منظور تاثیر ابزارهای تعاملی بر افزایش توجه و حضور ذهن کودکان در فضاهای آموزشی

در سال های اخیر، توجه به کیفیت فضاهای آموزشی در راستای ارتقای یادگیری و رشد ذهنی کودکان، به یکی از دغدغه های اصلی معماران و طراحان آموزشی تبدیل شده است. کودکان به عنوان گروهی با نیازهای روانی و ادراکی خاص، واکنش های متفاوتی نسبت به محیط اطراف خود دارند و این واکنش ها می تواند به صورت مستقیم بر کیفیت یادگیری، تمرکز ذهنی و مشارکت آن ها در فرآیند آموزش اثرگذار باشد. طراحی فضاهای آموزشی نقش تعیین کننده ای در رشد ذهنی، عاطفی و شناختی کودکان دارد. هدف پژوهش حاضر، مدلیابی مولفه های موثر بر الگوهای معماری با تاکید بر نقش ابزارهای تعاملی در افزایش توجه و حضور ذهن کودکان در فضاهای آموزشی است. پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر ماهیت، توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری تحقیق را معلمان، طراحان آموزشی، معماران و والدین کودکان تشکیل می دهند و داده ها از طریق پرسشنامه محقق ساخته گردآوری شده است. تحلیل داده ها با بهره گیری از روش مدل سازی معادلات ساختاری (SEM) صورت گرفته است. یافته ها نشان می دهد که مولفه هایی نظیر طراحی انعطاف پذیر فضا، استفاده از رنگ و نور طبیعی، گرافیک های محیطی و حضور فناوری های تعاملی، تاثیر معناداری بر افزایش حضور ذهن و تمرکز کودکان در فضاهای آموزشی دارند. نتایج این پژوهش می تواند راهگشای طراحی محیط های یادگیری موثرتر و کارآمدتر برای کودکان باشد.

کلیدواژه ها:

روانشناسی محیط ، ابزارهای تعاملی ، معماری آموزشی ، مدل سازی ، حضور ذهن کودکان