اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش استرس والدینی و بهبود تعامل مادر و کودک در مادران دارای فرزند کم توان ذهنی

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش استرس والدینی و بهبود تعامل مادر و کودک در مادران دارای فرزند کم توان ذهنی بود. این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود و جامعه آماری آن را مادران دارای فرزند کم توان ذهنی مرکز آموزشی و توانبخشی شهر بجنورد تشکیل دادند. تعداد ۳۰  نفر از این افراد به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گردآوری داده ها با شاخص استرس والدینی (PSI) و مقیاس رابطه والد-کودک (CPRS) انجام شد. گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای تحت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند تحلیل کواریانس تک متغیره نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش استرس والدینی و بهبود تعامل مادر و کودک در مادران دارای فرزند کم توان ذهنی تاثیر معناداری دارد (۰.۰۵>P). این پژوهش نشان دهنده آن بود که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می تواند به رشد مهارت های روان شناختی و بهبود مشکلات مادران دارای فرزند کم توان ذهنی کمک کند.

کلیدواژه ها:

استرس والدینی ، تعامل مادر و کودک ، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد