نقش کیفیت تعامل در رابطه بین سازگاری ارزشی، کار عاطفی و نگرش به توسعه گردشگری در ایران

این پژوهش با هدف بررسی نقش میانجی تعامل ساکنان با گردشگران در ارتباط بین سازگاری ارزشی برند مقصد، کار عاطفی عمیق و نگرش به توسعه گردشگری انجام شده است. این مطالعه از نوع کاربردی، توصیفی-تحلیلی و پیمایشی با رویکرد علمی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه گردشگران داخلی و خارجی است که به ایران سفر می کنند. نمونه آماری با استفاده از فرمول کوکران و روش نمونه گیری تصادفی ساده به تعداد ۳۸۴ نفر انتخاب گردید. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه استاندارد ایکسونگ و همکاران (۲۰۲۱) بود. روایی پرسشنامه به شیوه صوری و با استفاده از تحلیل عاملی و شاخص KMO مورد تایید قرار گرفت. پایایی آن نیز با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ تایید شد. داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی و استنباطی تحلیل شدند. برای تحلیل های توصیفی از نرم افزار SPSS نسخه ۲۱ و برای تحلیل های استنباطی و آزمون فرضیه ها از معادلات ساختاری و نرم افزار Lisrel ۸.۸ استفاده شد. نتایج به دست آمده از طریق تکنیک تحلیل مسیر نشان داد که کیفیت تعامل بین ساکنان و گردشگران تاثیر معناداری بر نگرش توسعه گردشگری دارد. عالوه بر این، ادراک سازگاری ارزشی بین ساکنان و برند مقصد و همچنین تعامل عاطفی ساکنان (عملکرد عمیق) تاثیر معناداری بر کیفیت تعامل و نگرش توسعه گردشگری داشتند. همچنین، ادراک سازگاری ارزشی بین ساکنان و برند مقصد بر تعامل عاطفی ساکنان (عملکرد عمیق) نیز تاثیر معناداری داشت.

کلیدواژه ها:

کیفیت تعامل ، سازگاری ارزشی ، کار عاطفی ، نگرش به توسعه گردشگری