ارزیابی آناتومیک توان احیا دو لاین DM-۲ و H۱۵۸A/H۵۴۳R آفتابگردان دانه روغنی تحت تنش خشکی

امروزه تغییرات اقلیمی و پیامد اصلی آن، تنش خشکی، به موازات افزایش جمعیت جهان، تامین امنیت غذایی را در اکثر کشور های جهان با چالش جدی مواجه نموده است؛ بنابراین ضرورت توجه به مطالعات تنش خشکی، در راستای شناسایی مکانیسم های مقاومت در ارقام گیاهی که منتهی به حفظ پتانسیل تولید در محصولات کشاورزی می شوند، انکارناپذیر است. در این مطالعه ارزیابی آناتومیک دو لاین DM-۲ و H۱۵۸A/H۵۴۳R آفتابگردان در شرایط نرمال و تنش خشکی۳۰ درصد ظرفیت گلدانی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در مرحله ۸ برگی انجام شد. بدین منظور ضخامت لایه های بافت های کلانشیم، اپیدرم، پارانشیم مغز و پارانشیم پوستی بافت ساقه در هر یک از شرایط نرمال و تنش خشکی بعد از رنگ آمیزی با استفاده از عدسی مشبک و مدرج میکروسکوپ نوری اندازه-گیری شده و تعداد سلول در ضخامت لایه بافت کلانشیم شمارش گردید. در ادامه مقایسه آناتومیک دو لاین متحمل و حساس آفتابگردان بعد از احیا نیز انجام گرفت. نتایج تجزیه واریانس نشان از تاثیر پذیری آناتومی ساقه از شرایط تنش داشت. بافت اپیدرم و پارانشیم مغز بیشترین ضخامت را در لاین متحمل تحت شرایط نرمال نشان دادند. بیشترین ضخامت بافت پارانشیم پوست در لاین متحمل تحت شرایط تنش و در لاین حساس تحت شرایط نرمال مشاهده شد. در شرایط احیا بین لاین ها اختلاف معنی دار در بافت اپیدرم، پارانشیم مغز و بافت پارانشیم پوست مشاهده شد. نتایج نشان داد لاین متحمل بیشترین ضخامت بافت پارانشیم پوستی را دارد، بنابراین افزایش بافت پارانشیم پوستی به عنوان جزئی از مکانیسم های مهم مقاومت برگشت ناپذیر تایید می شود.

کلیدواژه ها:

آفتابگردان ، بافت پارانشیم ، بازیابی ، تحمل خشکی ، آناتومی ساقه